Dostęp do filmów i muzyki online w Unii Europejskiej

UE ułatwia dostęp do filmów i seriali online za granicą

Celem Rozporządzenia w sprawie zapewnienia możliwości transgranicznego przenoszenia na rynku wewnętrznym usług online w zakresie treści jest zagwarantowanie, że mieszkańcy Europy, którzy wykupują lub subskrybują dostęp do filmów, programów sportowych, muzyki, e-booków i gier w swoim kraju, będą mieli do nich dostęp podczas podróży lub pobytu w innych państwach członkowskich UE. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2018 r. we wszystkich państwach członkowskich UE.

Polecamy: e-wydanie Dziennika Gazety Prawnej

Kto odniesie korzyść z nowych przepisów?

• Konsumenci mieszkający w UE: dzięki nowym przepisom będą mogli oglądać filmy bądź wydarzenia sportowe, słuchać muzyki, pobierać książki elektroniczne lub grać online – także podczas tymczasowego pobytu w innych krajach UE.
• Dostawcy usług online w zakresie treści: będą mogli oferować abonentom możliwość transgranicznego przenoszenia treści internetowych bez konieczności uzyskania licencji obejmujących terytoria państw, na których abonenci ci czasowo przebywają.

Aby zapobiegać nadużyciom, zabezpieczono interesy podmiotów prawa autorskiego.

Czy dostawcy muszą oferować podróżującemu abonentowi wszędzie takie same usługi? W jaki sposób będą działały usługi wideo na żądanie, takie jak Netflix, które są aktywne w szeregu krajów w UE?

Tak, dostawcy płatnych usług online w zakresie treści (np. filmy i telewizja online, czy strumieniowa transmisja muzyki) muszą oferować swoim abonentom takie same usługi, bez względu na miejsce, w którym abonenci właśnie przebywają. Usługa musi być świadczona w taki sam sposób we wszystkich państwach członkowskich, jak w państwie członkowskim zamieszkania. I tak w przypadku, gdy abonent przebywa tymczasowo za granicą, Netflix będzie mu oferować taki sam wybór (lub katalog) utworów w każdym kraju UE, jak w kraju jego zamieszkania.

Nowe przepisy nie uniemożliwiają dostawcom usług oferowania użytkownikom przebywającym za granicą dodatkowych opcji, takich jak dostęp do treści, które są dostępne w kraju, gdzie podróżują. Umożliwienie lub utrzymanie dostępu do dodatkowych treści o charakterze lokalnym niezależnie od obowiązków wynikających z rozporządzenia będzie zatem w pełni zależeć od dostawcy usług.

Czy istnieje ograniczenie czasowe? Co się dzieje, jeśli dana osoba mieszka w jednym państwie, pracując zawodowo w innym?

Rozporządzenie w sprawie przenoszenia obejmuje sytuacje, w których abonenci przebywają tymczasowo za granicą. Pojęcie to nie zostało zdefiniowane w rozporządzeniu. Należy przez to rozumieć przebywanie w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie zamieszkania. Sytuacja ta obejmuje różne scenariusze, w tym wyjazdy urlopowe i podróże służbowe.

W nowych przepisach nie ustanowiono żadnych limitów w odniesieniu do stosowania przenoszenia, o ile miejsce zamieszkania danego użytkownika znajduje się w innym państwie członkowskim. Dostawcy usług powinni informować swoich abonentów o dokładnych warunkach funkcjonowania ich oferty w zakresie przenoszenia. Na przykład osoba mieszkająca w Belgii i będąca w tym kraju abonentem usługi strumieniowej transmisji muzyki będzie miała dostęp do takiego samego wyboru utworów w innych państwach członkowskich, jak w rodzinnej Belgii.

Indywidualne przenoszenie treści online będzie możliwe w przypadku osób codziennie dojeżdżających do pracy w innych państwach członkowskich, takich jak Francja czy Luksemburg.

W jaki sposób dostawcy treści internetowych będą weryfikować państwo zamieszkania użytkowników?

Dostawca usług będzie musiał dokonać weryfikacji państwa zamieszkania abonenta. Będzie się to odbywać w momencie zawierania i przedłużania umowy.

Dostawcy usług będą mogli dokonać weryfikacji państwa zamieszkania na podstawie różnych informacji przekazanych przez abonenta. Aby ograniczyć ingerencję w prywatność konsumentów, w rozporządzeniu określono wyczerpujący wykaz takich środków weryfikacji. Środki te obejmują na przykład szczegóły płatności, fakt opłacania opłat licencyjnych za usługi radiowo-telewizyjne, istnienie umowy na połączenia internetowe lub telefoniczne, weryfikacje adresu IP lub oświadczenie abonenta o adresie zamieszkania. Dostawca usług będzie mógł zastosować nie więcej niż dwa środki weryfikacji z tej listy. Wszelkie operacje przetwarzania danych osobowych będą musiały odbywać się zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi ochrony danych.

Czy rozporządzenie ma również zastosowanie do usług online świadczonych bezpłatnie?

Dostawcy świadczonych bezpłatnie usług online w zakresie treści mogą zdecydować, czy chcą korzystać z nowych przepisów. Gdy dokonają pozytywnego wyboru i zaoferują przenoszenie usług zgodnie z rozporządzeniem, jego przepisy będą miały do nich zastosowanie w taki sam sposób jak w odniesieniu do płatnych usług. Oznacza to, że abonenci tymczasowo przebywający za granicą będą musieli zalogować się, aby uzyskać dostęp do treści i z nich korzystać, a dostawcy usług będą musieli dokonać weryfikacji państwa członkowskiego zamieszkania abonenta.

Skąd wiadomo, którzy dostawcy usług online świadczonych bezpłatnie zdecydowali się korzystać z nowych możliwości?

Jeżeli dostawcy świadczonych bezpłatnie usług online w zakresie treści podejmą decyzję o skorzystaniu z nowych przepisów dotyczących przenoszenia, są oni zobowiązani do poinformowania o tym abonentów przed rozpoczęciem świadczenia usługi. Takie informacje mogłyby na przykład być ogłaszane na stronach internetowych dostawców.

Czy przepisy rozporządzenia odnoszą się do nadawców publicznych? Czy możliwe będzie oglądanie BBC, Arte lub innych kanałów?

Usługi online w zakresie treści objęte zakresem rozporządzenia mogą zawierać również usługi oferowane przez nadawców publicznych. Kwestia, czy dany nadawca telewizyjny jest objęty zakresem rozporządzenia zależy od tego, czy spełnione są następujące warunki:

• konsumenci mają już dostęp do usług na różnych urządzeniach i nie ogranicza się on do określonej infrastruktury;
• programy telewizyjne są udostępniane abonentom, których państwo członkowskie zamieszkania weryfikuje dostawca; oraz
• usługi online w zakresie treści są świadczone odpłatnie lub dostawca postanowił dobrowolnie korzystać z nowych przepisów dotyczących przenoszenia.

Czy możliwe jest oglądanie filmów online pochodzących z kanałów nadawców w innym kraju, takich jak filmy z hiszpańskiej lub estońskiej telewizji w Belgii?

Jeżeli nadawca treści online w danym państwie członkowskim jest objęty zakresem nowych przepisów dotyczących przenoszenia, będzie można obejrzeć wybrane treści podczas tymczasowego pobytu za granicą w innym państwie członkowskim.

Natomiast dostęp do treści oferowanych w innym państwie członkowskim z kraju pochodzenia abonenta nie jest objęty zakresem nowych przepisów dotyczących przenoszenia. W przypadku niektórych programów telewizyjnych i radiowych konsumenci mogliby jednak odnosić korzyści dzięki przepisom zaproponowanego rozporządzenia w sprawie nadawców transmisji online oraz retransmisji programów telewizyjnych i radiowych, będącego obecnie przedmiotem negocjacji. Nadawcy i producenci będą mogli w ten sposób dodatkowo zdecydować, czy umożliwić transgraniczny dostęp do większej liczby programów (zob. zestawienie informacji).

Jakie są przykładowe problemy, które zostaną rozwiązane dzięki rozporządzeniu?

Osoby podróżujące lub tymczasowo przebywające w innych krajach UE często dotykał problem odcięcia od usług online w zakresie treści lub ograniczenia dostępu do nich. Wiele osób uważa, że – zwłaszcza w przypadku krótkich wyjazdów – wykupywanie abonamentu na lokalne usługi jest niedogodne. Może też okazać się, że ich ulubione filmy i seriale nie są dostępne bądź są dostępne jedynie w obcej wersji językowej.

• Abonent, który próbuje oglądać filmy za pośrednictwem swojego konta HBO Nordic podczas wakacji we Włoszech, zobaczy komunikat informujący, że usługa „jest dostępna jedynie w Szwecji, Norwegii, Danii i Finlandii”.
• Francuski użytkownik usługi MyTF1 oferującej filmy i seriale nie może wypożyczyć nowego filmu podczas podróży służbowej do Wielkiej Brytanii.

Użytkownicy mogą na przykład być w stanie wyświetlić jedynie te treści, które uprzednio pobrali już na swoje urządzenie przenośne.

• Klienci belgijskiego serwisu filmowego Universciné muszą pamiętać, aby pobrać wypożyczone filmy przed wyruszeniem w podróż do innego kraju UE. Nie mogą korzystać z funkcji streamingu Universciné ani pobierać filmów, przebywając poza Belgią.

Dzięki nowym przepisom niedogodności te zostaną wyeliminowane. Ograniczenia dotyczące przenoszenia abonamentu na korzystanie z usług internetowych serwisów muzycznych (takich jak Spotify lub Deezer) albo e-booków wydają się mniej dotkliwe. Przyszłych ograniczeń nie da się jednak wykluczyć, dlatego obecne przepisy są także ważne dla takich usług.

Czy nowe przepisy obejmują przenoszenie internetowych abonamentów sportowych?

Tak, zostaną nimi objęte różnorodne usługi online w zakresie treści sportowych: usługi, w przypadku których abonament sportowy jest częścią płatnych usług online w zakresie treści telewizyjnych (na przykład, takich jak usługa przesyłania strumieniowego Zattoo w Niemczech), lub jeżeli abonament sportowy jest częścią ogólnego pakietu usług online (np. Sky Go), a także jeżeli organizator imprezy sportowej zaoferuje specjalną usługę online w zakresie treści.

Czy dostawcy usług będą mogli pobierać opłaty za przenoszenie treści?

Nie, zgodnie z nowymi przepisami zapewnienie transgranicznego przenoszenia usług online w zakresie treści nie będzie mogło wiązać się z dodatkowymi kosztami dla abonentów.

Co mówią nowe przepisy w odniesieniu do sytuacji, gdy dostawca usług ogranicza liczbę utworów muzycznych, filmów lub gier dostępnych podczas pobytu za granicą?

Abonenci płatnych usług online w zakresie treści oraz abonenci bezpłatnych usług online w zakresie treści, którzy zdecydowali się na korzystanie z nowej opcji, będą mieli taki sam dostęp do tych usług podczas podróży, jak przebywając w swoim kraju. Korzystanie z usługi w innym państwie członkowskim wygląda tak samo, jak w domu: oferowane są te same treści na tej samej liczbie tych samych urządzeń, a także identyczny zakres funkcjonalności.

Wszelkie działania dostawcy, które uniemożliwiałyby abonentom dostęp do usług lub korzystanie z nich podczas tymczasowego przebywania w innym państwie członkowskim (na przykład ograniczenia w zakresie funkcjonowania usługi), są niezgodne z rozporządzeniem. Oznacza to, że dostawca nie może ograniczyć katalogów muzyki, filmów czy seriali telewizyjnych dostępnych podczas przebywania w innym państwie członkowskim.

Czy główni dostawcy usług online w zakresie treści są gotowi pod względem technicznym na stosowanie nowego rozporządzenia od 1 kwietnia?

Pozostając w bliskim kontakcie z głównymi dostawcami usług online w zakresie treści (takimi jak platformy dla programów telewizyjnych, filmów, muzyki, sportu itp.), Komisja otrzymała pozytywne informacje zwrotne od nich, że wprowadzanie nowych przepisów dotyczących przenoszenia przebiega sprawnie i terminowo. Dostawcy usług napotykający problemy byli w trakcie ich przezwyciężania. Komisja uważnie monitoruje ten proces i będzie to czynić nadal.

Rozporządzenie jest wiążące w odniesieniu do płatnych usług. Dostawcy bezpłatnych treści mogą, lecz nie muszą, korzystać z nowych przepisów. Niektórzy dostawcy usług już ogłosili swój zamiar korzystania z nowych możliwości (YLE w Finlandii, RTBF w Belgii). Komisja spodziewa się, że w związku z wejściem w życie nowych przepisów pozostali dostawcy pójdą w ich ślady.

Polecamy serwis: Prawa konsumenta