Dostęp do filmów i muzyki online w Unii Europejskiej

UE ułatwia dostęp do filmów i seriali online za granicą

Celem Rozporządzenia w sprawie zapewnienia możliwości transgranicznego przenoszenia na rynku wewnętrznym usług online w zakresie treści jest zagwarantowanie, że mieszkańcy Europy, którzy wykupują lub subskrybują dostęp do filmów, programów sportowych, muzyki, e-booków i gier w swoim kraju, będą mieli do nich dostęp podczas podróży lub pobytu w innych państwach członkowskich UE. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2018 r. we wszystkich państwach członkowskich UE.

Polecamy: e-wydanie Dziennika Gazety Prawnej

Kto odniesie korzyść z nowych przepisów?

• Konsumenci mieszkający w UE: dzięki nowym przepisom będą mogli oglądać filmy bądź wydarzenia sportowe, słuchać muzyki, pobierać książki elektroniczne lub grać online – także podczas tymczasowego pobytu w innych krajach UE.
• Dostawcy usług online w zakresie treści: będą mogli oferować abonentom możliwość transgranicznego przenoszenia treści internetowych bez konieczności uzyskania licencji obejmujących terytoria państw, na których abonenci ci czasowo przebywają.

Aby zapobiegać nadużyciom, zabezpieczono interesy podmiotów prawa autorskiego.

Czy dostawcy muszą oferować podróżującemu abonentowi wszędzie takie same usługi? W jaki sposób będą działały usługi wideo na żądanie, takie jak Netflix, które są aktywne w szeregu krajów w UE?

Tak, dostawcy płatnych usług online w zakresie treści (np. filmy i telewizja online, czy strumieniowa transmisja muzyki) muszą oferować swoim abonentom takie same usługi, bez względu na miejsce, w którym abonenci właśnie przebywają. Usługa musi być świadczona w taki sam sposób we wszystkich państwach członkowskich, jak w państwie członkowskim zamieszkania. I tak w przypadku, gdy abonent przebywa tymczasowo za granicą, Netflix będzie mu oferować taki sam wybór (lub katalog) utworów w każdym kraju UE, jak w kraju jego zamieszkania.

Nowe przepisy nie uniemożliwiają dostawcom usług oferowania użytkownikom przebywającym za granicą dodatkowych opcji, takich jak dostęp do treści, które są dostępne w kraju, gdzie podróżują. Umożliwienie lub utrzymanie dostępu do dodatkowych treści o charakterze lokalnym niezależnie od obowiązków wynikających z rozporządzenia będzie zatem w pełni zależeć od dostawcy usług.

Czy istnieje ograniczenie czasowe? Co się dzieje, jeśli dana osoba mieszka w jednym państwie, pracując zawodowo w innym?