Podstawa prawna stosowania tymczasowego aresztowania

Stosowanie tymczasowego aresztowania

Tymczasowe aresztowanie jest jednym ze środków zapobiegawczych, stosowanych przez polski wymiar sprawiedliwości. Aby można było zastosować ten środek powinny wystąpić przesłanki ogólne, czyli takie, które muszą towarzyszyć stosowaniu wszystkich środków zapobiegawczych. Przede wszystkim tymczasowe aresztowanie należy stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa.

Bardzo istotnym jest, aby zebrane w sprawie dowody wskazywały na duże prawdopodobieństwo popełnienia danego czynu przez oskarżonego. W praktyce dominuje pogląd, że sąd podejmując decyzję o zastosowaniu jakiegokolwiek środka zapobiegawczego, a w szczególności tymczasowego aresztowania, powinien mieć niemal pewność, że podejrzany popełnił zarzucany mu czyn zabroniony.

Pamiętać należy także, że środki zapobiegawcze można stosować wyłącznie przeciwko podejrzanemu i oskarżonemu, więc w postępowaniu przygotowawczym orzeczenie tymczasowego aresztowania poprzedzone jest wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów.

Zobacz również serwis: Areszt tymczasowy

Środek zapobiegawczy

Tymczasowe aresztowanie to wyjątkowy środek zapobiegawczy co przejawia się nie tylko w szczególnie ciężkich skutkach jakie niesie jego stosowanie dla podejrzanego. 

Kodeks postępowania karnego wskazuje dodatkowe okoliczności jakie muszą wystąpić, aby sąd podjął decyzję o zastosowaniu aresztowania tymczasowego. Nie mają one znaczenia przy rozważaniu możliwości stosowania nieizolacyjnych środków zapobiegawczych.

Tymczasowe aresztowanie może nastąpić, jeżeli:

1. zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości lub też nie posiada on w kraju stałego miejsca pobytu;
2. zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień lub w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.

Potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą. W art. 258 § 3 Kodeksu postępowania karnego czytamy, że jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat lub gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.