Czy wolne w Święto Trzech Króli jest zgodne z Konstytucją?

Lewiatan zakwestionował tryb uchwalenia art. 2 i art. 3 tej ustawy w zakresie w jakim polski ustawodawca pominął w trakcie procesu legislacyjnego przepis art. 9 ust. 2 Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzeczpospolitą Polską z dnia 28 lipca 1993 r. Jednocześnie zostały naruszone przepisy konstytucji wyrażające zasadę legalizmu (art. 7 Konstytucji) oraz zasadę przestrzegania prawa międzynarodowego (art. 9 w zw. z art. 91 ust. 1, ust. 2 Konstytucji). Wprowadzenie dodatkowego święta wolnego od pracy powinno być uzgodnione przez rząd i Stolicę Apostolską. A takiego porozumienia zabrakło.

Zobacz: Wypłaty emerytur i rent inwalidzkich są zgodne z konstytucją

W przypadku, gdyby polski ustawodawca ustanowił nowy dzień wolny od pracy, nie związany ze świętem katolickim, z którym Kościół Katolicki łączy sprawowanie kultu, powyższa procedura spełniałaby warunek zgodności z konstytucją. Sejm bowiem jest nieskrępowany w kształtowaniu i tworzeniu prawa. Jednakże uchwalenie święta Trzech Króli, jako dnia wolnego od pracy wiąże się z umożliwieniem wiernym kościoła katolickiego spełnienia obowiązków wynikających z prawa kanonicznego. W takim przypadku, ustawodawca powinien sięgnąć do przepisów prawa międzynarodowego, tj. do Konkordatu. 

Art. 9 ust. 1 Konkordatu wymienia dni świąteczne, które są wolne od pracy. Jest to katalog zamknięty. Jednocześnie art. 9 ust. 2 stanowi, iż rozszerzenie powyższego wykazu może nastąpić po porozumieniu układających się stron, tj. Rządu RP i Stolicy Apostolskiej.
Chociaż Konkordat nie definiuje pojęcia porozumienia, to literalne brzmienie tego przepisu sugeruje, iż układające się strony miały na myśli konsensus. Powyższe potwierdza kompleksowa, systemowa wykładnia Konkordatu. Układające się strony przewidziały bowiem, iż żadna nie jest władna zmienić postanowień zawartej umowy międzynarodowej aktem jednostronnym, np. ustawą. Jednocześnie nie wskazano formy zawarcia ww. porozumienia.
Polska podpisując Konkordat zaciągnęła zobowiązanie międzynarodowe do wykonania postanowień w całości oraz w dobrej wierze. Niewątpliwie postanowienia Konkordatu wiążą obie układające się strony dopóty, dopóki Konkordat nie zostanie wypowiedziany. Państwo nie może lekceważyć prawa międzynarodowego, którym się związało. Rzeczpospolita Polska podpisując Konkordat w sposób świadomy ograniczyła możliwości legislacyjne sejmu. W tym przypadku, swoboda polskiego ustawodawcy w kształtowaniu i tworzeniu prawa została skrępowana uprzednim zawarciem odpowiedniego porozumienia zmieniającego art. 9 ust 1 Konkordatu. 

Zobacz: Kwestia ustawy dezubekizacyjnej nadal nie jest rozstrzygnięta