Zmiany w unijnym prawie dotyczącym środków ochrony indywidualnej

Środki ochrony indywidualnej - zmiany

Podstawę prawną certyfikacji odzieży ochronnej w Polsce stanowi Rozporządzenie Ministra Gospodarki z 21.12.2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (Dz.U. 2005 nr 259 poz. 2173) wdrażające postanowienia dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich nr 89/686/EWG. Dyrektywa 89/686/EWG utraciła moc ze skutkiem od dnia 21 kwietnia 2018 r. Od tego momentu zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/425 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie środków ochrony indywidualnej oraz uchylenia dyrektywy Rady 89/686/EWG.

Polecamy: RODO dla kadrowych i HR. Zmiany od 4 maja 2019 roku

Podstawowe zmiany wprowadzone nowym rozporządzeniem

Nowe rozporządzenie obowiązuje bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich, bez konieczności transponowania go do prawa krajowego. Dzięki dostosowaniu do Nowych Ram Prawnych oraz uwzględnieniu doświadczeń zebranych podczas stosowania dyrektywy ŚOI, powstał nowoczesny zespół przepisów dotyczących środków ochrony indywidualnej. Podstawowe zmiany wprowadzone nowym rozporządzeniem:

• Okres ważności certyfikatów badania typu UE (max. 5 lat)
• Minimalny zakres treści certyfikatów oceny typu WE
• Definicje podmiotów gospodarczych oraz ich obowiązki
• Wprowadzenie ograniczenia utrudnień związanych z administracyjnym postępowaniem przy przedłużaniu certyfikatów oceny typu WE tj. uproszczenie procedur w przypadku, gdy:

- producent nie zmienił zatwierdzonego typu wyrobu,

- nie uległa zmianie norma zharmonizowana lub inne specyfikacje techniczne (nadal zapewniają one spełnienie zasadniczych wymagań bezpieczeństwa i zdrowia zgodnie z aktualną wiedzą)

• Odniesienie do partii lub serii wyrobów – producenci zapewniają, aby ŚOI wprowadzane do obrotu były opatrzone nazwą typu, nr partii lub serii lub inną informacją umożliwiającą ich identyfikację (dopuszcza się umieszczanie tej informacji na opakowaniu lub dokumencie   towarzyszącym ŚOI)
• Rozszerzenie wykazu wyrobów podlegających jednej z procedur oceny zgodności – ŚOI zaprojektowane i wytworzone do użytku prywatnego i ochrony przed ciepłem
• Deklaracja zgodności bardziej szczegółowa

Obowiązki producentów

Nowe rozporządzenie 2016/425 niewiele zmienia z punktu widzenia użytkownika, pracodawcy, osoby noszącej ŚOI, gdyż wszystkie zasadnicze wymagania dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa zostały przeniesione z dyrektywy 89/686 EWG, dodając kilka modyfikacji. Wprowadza natomiast nowe obowiązki dla producentów:

• Wprowadzając ŚOI do obrotu, producenci zapewniają, aby zostały zaprojektowane i wytworzone zgodnie z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi zdrowia i bezpieczeństwa
• Producenci sporządzają dokumentację techniczną
• Producenci sporządzają deklarację zgodności i umieszczają oznakowanie CE
• Producenci mają obowiązek przechowywać dokumentację techniczną oraz deklarację zgodności UE przez 10 lat po wprowadzeniu ŚOI do obrotu
• Producenci zapewniają wprowadzenie procedur mających na celu utrzymanie zgodności produkcji seryjnej
• Producenci mają obowiązek aby wprowadzane przez nich do obrotu ŚOI były opatrzone nazwą typu, numerem partii lub serii lub inną informacją umożliwiającą ich identyfikację lub — w przypadku gdy nie pozwala na to wielkość lub charakter ŚOI — aby wymagane informacje były umieszczone na opakowaniu lub w  dokumencie towarzyszącym ŚOI
• Producenci mają obowiązek umieszczania na ŚOI, a jeżeli nie jest to możliwe — na opakowaniu ŚOI lub w dokumencie towarzyszącym ŚOI — swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres pocztowy, pod którym można się z nimi skontaktować
• Producenci, którzy uznają lub mają podstawy, by uważać, że wprowadzone przez nich do obrotu ŚOI są niezgodne z niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie podejmują środki naprawcze niezbędne dla zapewnienia zgodności ŚOI, ich wycofania z obrotu lub   odzyskania, stosownie do okoliczności
• Ponadto, w przypadku gdy ŚOI stwarzają zagrożenie, producenci niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których ŚOI zostały udostępnione na rynku, podając szczegółowe informacje dotyczące zwłaszcza niezgodności oraz wszelkich podjętych środków naprawczych
• Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego producenci przekazują wszelkie informacje i dokumentację niezbędne do wykazania zgodności ŚOI z niniejszym rozporządzeniem

Kategorie środków ochrony indywidualnej

Rozporządzenie UE 2016/425 określa procedury oceny zgodności dla każdej kategorii ŚOI w oparciu o moduły (moduł B – badanie typu UE, moduł C2 – zamiast artykułu 11A, moduł D – zamiast artykułu 11B). Wprowadza również definicje kategorii zagrożeń w odniesieniu do ŚOI (kategorie zagrożeń, przed którymi ŚOI mają zapewniać ochronę): kat. I, II i III. W odniesieniu do niektórych ŚOI wprowadza zmiany lub dodaje nowe zagrożenia, np. dla ŚOI kat. III – wyroby chroniące przed przecięciem piłą łańcuchową, ochronniki słuchu.

Kategoria I:

Obejmuje wyłącznie następujące zagrożenia minimalne:

• powierzchowne urazy mechaniczne

· kontakt ze środkami czyszczącymi słabego działania lub dłuższy kontakt z wodą

· kontakt z gorącymi powierzchniami o temp. nieprzekraczającej 50^°C

· uszkodzenie wzroku w wyniku narażenia na działanie światła słonecznego (innego niż podczas obserwacji słońca)

• czynniki atmosferyczne, które nie mają charakteru ekstremalnego

Kategoria II:

Obejmuje zagrożenia inne niż wymienione w kat. I i III

Kategoria III:

• niebezpieczne dla zdrowa substancje i mieszaniny
• atmosfery o niedostatecznej zawartości tlenu
• szkodliwe czynniki biologiczne
• promieniowanie jonizujące
• środowiska o wysokiej temperaturze, dla których skutki są porównywalne do działania   powietrza o temperaturze co najmniej +100°C
• środowiska o niskiej temperaturze, dla których skutki są porównywalne do działania powietrza o temperaturze wynoszącej -50°C lub niżej
• upadki z wysokości
• porażenie prądem elektrycznym i prace pod napięciem
• utonięcia
• przecięcia przez przenośną pilarkę łańcuchową
• strumień pod wysokim ciśnieniem
• rany postrzałowe lub pchnięcia nożem
• szkodliwy hałas

Kat. III obejmuje zagrożenia, które mogą mieć bardzo poważne konsekwencje, takie jak śmierć lub nieodwracalne szkody na zdrowiu, natomiast kat. I obejmuje wyłącznie zagrożenia minimalne. Z kolei ostatnia kat. II obejmuje zagrożenia inne niż wymienione w kat. I i III.