Zmiany w europejskim i krajowym finansowaniu leczenia

Dyrektywa pozwala na swobodny wybór miejsca i kraju, w którym pacjenci chcą poddać się leczeniu. Obecnie by leczenie poza krajem zostało zrefundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia, należy zwrócić się o zgodę do Prezesa NFZ. Na gruncie dyrektywy ubieganie się o zgodę nie będzie potrzebne. Silna pozycja Funduszu w tej kwestii zostania znacznie pomniejszona.

Prawodawca unijny tylko w dwóch przypadkach uzależnia refundację zagranicznego leczenia od zgody krajowego funduszu. Są to przypadki, gdy świadczenie nie będzie wiązało się z hospitalizacją oraz gdy pacjent będzie wymagał leczenia bardzo kosztownymi metodami.

Zobacz: Skierowanie do specjalisty z innego województwa

Tylko w trzech przypadkach Narodowy Fundusz Zdrowia będzie posiadał możliwość nie wydania zgody na leczenie zagraniczne. Są to przypadki, gdy w kraju, do którego pacjent chce wyjechać na leczenie panuje epidemia, jak również gdy chory równie dobrze może uzyskać świadczenie w Polsce w krótkim czasie oraz gdy przewóz pacjenta do innego państwa grozi pogorszeniem jego stanu zdrowia.

Dyrektywa zobowiązuje krajowy fundusz do zwrotu za zabieg tyle, ile dany fundusz płaci za niego podlegającej mu placówce krajowej.

Jeżeli Narodowy Fundusz Zdrowia za konkretny zabieg refunduje krajowej placówce 10 tys. zł, a w Niemczech koszt takiego samego zabiegu wynosi 15 tys., to NFZ jest zobowiązany do zwrotu 10 tys.

Różnicę w cenie pokrywa pacjent z własnej kieszeni.

Wraz z wejściem w życie dyrektywy pacjent będzie miał swobodę przy wyborze placówki leczenia również w kraju. Może to być nawet szpital czy przychodnia, która nie ma podpisanego kontraktu z Funduszem. NFZ zapłaci prywatnej placówce kwotę w tej samej wysokości co zapłaciłby placówce z podpisanym kontraktem. 

Zobacz serwis: Prawa konsumenta