REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

Badanie, leczenie i rehabilitacja osób z zaburzeniami psychicznymi

Subskrybuj nas na Youtube
Dołącz do ekspertów Dołącz do grona ekspertów
Lekarz./ Fot. Fotolia
Lekarz./ Fot. Fotolia
fot. Fotolia

REKLAMA

REKLAMA

Orzeczenie lekarskie wydawane jest po przeprowadzeniu badania na podstawie analizy wszystkich danych, jakimi dysponuje lekarz. Każdorazowo szpital musi posiadać informacje o tym, kiedy pacjent opuścił szpital, w jakim celu i na jakiej podstawie.

REKLAMA

O ile omawiane powyżej przepisy nie wzbudzały większych kontrowersji i problemów interpretacyjnych i praktycznych – o tyle zupełnie inaczej sytuacja wygląda przy art. 11 u.o.z.p. Stanowi on, że „Świadectwo o stanie zdrowia osoby z zaburzeniami psychicznymi, orzeczenie, opinię lub skierowanie do innego lekarza lub psychologa albo zakładu opieki zdrowotnej – lekarz może wydać wyłącznie na podstawie uprzedniego osobistego zbadania tej osoby. Skierowanie do szpitala psychiatrycznego wydawane jest w dniu badania, a jego ważność wygasa po upływie 14 dni”.

REKLAMA

Kluczowy problem to konieczność osobistego zbadania pacjenta. Każde badanie psychiatryczne zmierza do ustalenia, jaki jest aktualny stan zdrowia psychicznego pacjenta. Klasyczne badanie psychiatryczne obejmuje wywiad podmiotowy (tzw. fachowo autoanamnezę) oraz wywiad przedmiotowy, czyli dane zewnętrzne uzyskane nie bezpośrednio od chorego, lecz od jego rodziny, współmieszkańców czy tych, którzy sprawują nad nim bezpośrednią opiekę oraz mają z nim stały kontakt umożliwiający stałe obserwowanie.1

Z treści art. 11 u.o.z.p. wynika, że ustawodawca preferuje behawioralną metodę badania – oprócz wywiadu z pacjentem diagnosta go obserwuje. Z zachowania badanego można bowiem wiele dowiedzieć się o jego stanie zdrowia. Przykładowo chory cierpiący na natręctwa będzie stale wycierał ręce i „dezynfekował” otoczenie lub rozmawiał z niewidocznymi osobami, jeżeli ma omamy słuchowe.2

Typowe badanie psychiatryczne polega na wywiadzie z osobą chorą, tj. na prowadzeniu z pacjentem rozmowy.

Sam sposób przeprowadzenia wywiadu będzie uzależniony od wielu czynników: wieku pacjenta, jego wykształcenia, nastawienia do badającego.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Wywiad przedmiotowy jest o tyle trudny do przeprowadzenia, że osoby, z którymi lekarz rozmawia, nie zawsze podają wszystkie informacje. Czasami nie mówią o pewnych faktach w ich ocenie nieistotnych albo świadomie – chcąc je zataić.3

Zobacz również: Przymusowe leczenie psychiatryczne

Zbierając dane do wywiadu psychiatrycznego, badający przeważnie koncentruje się na:

  • danych personalnych chorego – imię, nazwisko, data urodzenia, dane personalne rodziców, adres, wykształcenie, stan cywilny i rodzinny,
  • informacjach o ogólnym stanie zdrowia badanego i jego krewnych, z uwzględnieniem informacji, dotyczących schorzeń psychicznych,
  • informacjach o rodzinie, jej statusie społecznym i materialnym,
  • informacjach o poszczególnych etapach życia, począwszy od okresu niemowlęcego osoby badanej, łącznie z danymi, dotyczącymi przebytych chorób, poprzez okres młodości, przebieg edukacji, okres dojrzewania, dojrzałość,
  • przebiegu życia dorosłego, tj. wszystko, co dotyczy ewentualnego założenia rodziny, pracy, pożycia rodzinnego, zainteresowań,
  • wszelkich informacjach o stanie zdrowia, wszystkich przebytych chorobach, leczeniu, hospitalizacjach,
  • innych informacjach, które mogą okazać się przydatne do postawienia prawidłowej diagnozy.

Orzeczenie lekarskie wydawane jest po przeprowadzeniu badania na podstawie analizy wszystkich danych, jakimi dysponuje lekarz.4 Musi ono zawierać uzasadnienie diagnozy, tj. wskazanie tych okoliczności, na podstawie których postawiono konkretną diagnozę.5


REKLAMA

Zmiana wprowadzona nowelizacją u.o.z.p. z 2010 r. przewiduje, iż okres 14 dni, o którym mowa w art. 11.1 u.o.z.p., ulega przedłużeniu o czas oczekiwania na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego pod warunkiem wpisania na listę oczekujących na udzielenie świadczenia, określonego w art. 20 ustawy z 27.8.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych6, w terminie 14 dni od daty wystawienia skierowania.

Skierowanie do szpitala psychiatrycznego może wydać nie tylko lekarz psychiatra. W sytuacji nagłej osobą wystawiającą skierowanie do szpitala często jest i będzie „inny lekarz” (np. lekarz pogotowia ratunkowego lub podstawowej opieki zdrowotnej).

Zobacz również serwis: Prawa pacjenta

Sposób każdego badania determinowany jest przez art. 12 u.o.z.p. Stanowi on, że „przy wyborze rodzaju i metod postępowania leczniczego bierze się pod uwagę nie tylko cele zdrowotne, ale także interesy oraz inne dobra osobiste osoby z zaburzeniami psychicznymi i dąży do osiągnięcia poprawy stanu zdrowia w sposób najmniej dla tej osoby uciążliwy”. Przepis ten statuuje tzw. zasadę „najmniejszej uciążliwości”, która jest wyprowadzona z zasad ochrony psychicznie chorych i poprawy opieki psychiatrycznej przyjętych przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych w 1991 r., zgodnie z którymi każdy pacjent ma prawo do leczenia w warunkach jak najmniej ograniczających swobodę, przy zastosowaniu metody leczenia adekwatnej do jego potrzeb zdrowotnych7 .

Odwołanie do dóbr osobistych wskazuje na konieczność poszanowania w trakcie leczenia dóbr, o których była mowa w rozdziale I niniejszego opracowania.

O tym, jaka metoda jest najmniej uciążliwa, decyduje odczucie pacjenta, a nie lekarza. Przyjmuje się, że najbardziej uciążliwą metodą leczenia jest umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym. Najpowszechniej stosowaną metodą jest podawanie środków farmakologicznych, często połączone z psychoterapią.

Jak już wielokrotnie wspominano – u.o.z.p. kładzie szczególny nacisk na ochronę praw osoby chorej. Bardzo wyraźnie zasadę tę statuuje art. 13 u.o.z.p., z którego wynika, że „Osoba z zaburzeniami psychicznymi przebywająca w szpitalu psychiatrycznym lub w domu pomocy społecznej ma prawo do porozumiewania się bez ograniczeń z rodziną i innymi osobami; korespondencja takiej osoby nie podlega kontroli”.


Zobacz również: Czy można w domu opieki umieścić osobę bez jej zgody?

Nieudzielenie choremu wszystkich istotnych informacji odnośnie do stanu jego zdrowia, rokowań, metod leczenia i ich skutków może doprowadzić do odpowiedzialności lekarza.

W razie wyrządzenia pacjentowi szkody (krzywdy) przy udzieleniu świadczenia z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego cywilną odpowiedzialność ponosi świadczeniodawca jako kontrahent kasy chorych (Narodowego Funduszu Zdrowia). Takim świadczeniodawcą może być także lekarz lub grupowa praktyka lekarska, jeżeli udzielenie świadczenia zdrowotnego jest realizacją kontraktu z „kasą”. Do cywilnej odpowiedzialności świadczeniodawcy stosuje się reżim kontraktowy (art. 471 k.c.) z wyłączeniem zbiegu odpowiedzialności (art. 443 k.c.), co wynika z natury i charakteru zobowiązaniowego stosunku opieki zdrowotnej między świadczeniodawcą a pacjentem. Wina lekarza ustalona w procesie karnym nie przesądza podstaw i zakresu odpowiedzialności świadczeniodawcy, który może powoływać się na wszelkie okoliczności wyłączające lub ograniczające jego odpowiedzialność cywilną (art. 11 k.p.c.).

Osoba chora ma prawo do kontaktu z rodziną, przy czym jeżeli nie jest możliwa bezpośrednia styczność z bliskimi, to zawsze musi ona mieć możliwość stałego kontaktu chociażby korespondencyjnego czy przez Internet. Pacjent ma też prawo do tajemnicy korespondencji.

Art. 14 u.o.z.p. przewiduje możliwość urlopowania pacjenta, w przypadku gdy stan jego zdrowia pozwala na pobyt poza środowiskiem szpitalnym. Stanowi on, że „osoba z zaburzeniami psychicznymi leczona w szpitalu psychiatrycznym może uzyskać zgodę ordynatora na okresowe przebywanie poza szpitalem bez wypisywania jej z zakładu, jeżeli nie zagraża to jej życiu albo życiu i zdrowiu innych osób”. Te swego rodzaju przepustki umożliwiają chociażby czasowy powrót pacjenta do środowiska rodzinnego, co może mieć duże znaczenie terapeutyczne. Chory nawiązuje więzi z bliskimi, integruje się z rodziną. Jednocześnie jest to dla niego sprawdzian możliwości samodzielnego egzystowania poza szpitalem. Warunkiem sine qua non dla urlopowania chorego jest taki jego stan zdrowia, by nie zagrażał on sobie i innym. A zatem pacjent musi przyjmować leki i stosować się do wskazań lekarskich oraz mieć świadomość konieczności leczenia. Wypisanie pacjenta na przepustkę musi być poprzedzone badaniem i uzależnione jest od zgody ordynatora oddziału. Konieczne jest bowiem wyeliminowanie sytuacji, w których pobyt poza placówką miałby niekorzystny wpływ na życie i zdrowie zarówno pacjenta, jak i innych osób, w szczególności jego rodziny. Okres pobytu na przepustce to zwykle 3 dni (w uzasadnionych przypadkach 7 dni).

Każdorazowo szpital musi posiadać informacje o tym, kiedy pacjent opuścił szpital, w jakim celu i na jakiej podstawie. Nie będzie naruszeniem tajemnicy lekarskiej poinformowanie rodziny pacjenta o jego stanie zdrowia czy konieczności zażywania leków. Co więcej, w razie potrzeby chory powinien otrzymać ze szpitala zapas niezbędnych medykamentów.

Jeżeli pobyt danej osoby w szpitalu związany jest z detencją i jest wynikiem orzeczenia sądowego – to sama zgoda ordynatora na przepustkę jest niewystarczająca i dodatkowo konieczna jest zgoda sądu.8

Oprócz samego leczenia osób z zaburzeniami psychicznymi dla prawidłowej opieki nad nimi niezbędna jest właściwa rehabilitacja. Rehabilitacja osoby z zaburzeniami psychicznymi powinna odbywać się na kilku płaszczyznach. Pierwszy szczebel to: najbliższe środowisko, rodzina, znajomi. To właśnie te osoby są dla chorego wsparciem, pomagają mu w powrocie do normalnego funkcjonowania. Drugi krąg to wszelkiego rodzaju stowarzyszenia wsparcia i samopomocy. Chory stykający się z innymi osobami, mającymi zbliżone problemy nie czuje się wyalienowany ze społeczeństwa, ma poczucie wspólnoty i oparcia w innych ludziach. Klasycznym przykładem mogą tu być grupy AA pomagające osobom z problemem alkoholowym. Trzecia kategoria podmiotów zajmujących się rehabilitacją osób chorych psychicznie to profesjonalne szpitale i placówki zdrowotnej.

Art. 15 u.o.z.p. stanowi, że: „Zajęcia rehabilitacyjne prowadzone w szpitalach psychiatrycznych i w domach pomocy społecznej nie mogą być podporządkowane celom gospodarczym. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określa, w drodze rozporządzenia, sposób organizowania zajęć rehabilitacyjnych w szpitalach psychiatrycznych oraz sposób nagradzania uczestników zajęć”.

Zobacz również serwis: Opieka nad seniorem


Aktem prawnym konkretyzującym zasady rehabilitacji w szpitalach psychiatrycznych jest rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki społecznej z 20.10.1995 r. w sprawie organizowania zajęć rehabilitacyjnych w szpitalach psychiatrycznych i nagradzania uczestników tych zajęć.9

W zależności od rozmiarów placówki rehabilitacja może odbywać się w oddziałach całodobowych lub dziennych, na wyznaczonych stanowiskach pracy oraz w wyodrębnionych ośrodkach rehabilitacji. Szpitale psychiatryczne mające powyżej 150 łóżek mogą organizować zajęcia rehabilitacyjne na wyodrębnionych oddziałach rehabilitacji.

Oddziały dzienne mają tę zaletę, że pacjent nie zostaje całkowicie oderwany od środowiska rodzinnego i może być w stałym kontakcie z bliskimi.

Klasyczny zespół rehabilitacyjny składa się z lekarza psychiatry, psychologa, terapeuty zajęciowego pracownika socjalnego oraz przedstawiciela administracji szpitala. Zespół rehabilitacyjny ma za zadanie planowanie, koordynację i okresową ocenę skuteczności zajęć rehabilitacyjnych oraz ustalanie miejsc zajęć rehabilitacyjnych dla pacjentów. Rehabilitacja każdego pacjenta powinna przebiegać zgodnie z indywidualnym, ustalonym dla niego planem.

Szczególna rola przypada pracowniom terapii zajęciowej, które tworzone są w oddziałach dziennych i całodobowych. Zajęcia w takich pracowniach odbywają się przez 5 dni w tygodniu, po co najmniej 4 godziny dziennie. Ich celem jest podnoszenie sprawności psychofizycznej pacjenta, przystosowywanie go do życia w społeczeństwie, uświadamianie konieczności celowości leczenia, a jednocześnie przygotowanie do w miarę normalnego samodzielnego życia. W ramach terapii zajęciowej chorzy uczą się malować, rzeźbić, tworzą ceramikę. Warsztaty mogą polegać też na nauce tańca czy przygotowaniu małych form teatralnych, organizowaniu chóru itp. Chorych można też przystosowywać do samodzielnego życia przez uczenie ich prostych zawodów, które pozwolą im w przyszłości utrzymać się i znaleźć pracę. Klasycznym zajęciem może być nauka robienia szczotek, dziewiarstwo, kaletnictwo itp. Uczestniczący aktywnie w zajęciach rehabilitacyjnych otrzymują nagrody pieniężne. Wysokość nagrody wynosi 5 30% najniższego wynagrodzenia, określonego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie k.p. Nagrodę przyznaje i określa jej wysokość kierownik szpitala psychiatrycznego.

1. A. Bilikiewicz, S. Pużyński, J. Rybakowski, J. Wciórka, op.cit.

2. M. Jarosz, op.cit.

3. S. Dąbrowski, J. Jaroszyński, S. Pużyński, Psychiatria, Warszawa 1989.

4. M. Balicki, Prawa…

5. A. Bilikiewicz, S. Pużyński, J. Rybakowski, J. Wciórka, op.cit.

6. Dz.U. Nr 210, poz. 2135 ze zm.

7. Ibidem.

8. J. Grajewski, L. Paprzycki, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Kraków 2003.

9. Dz.U. Nr 127, poz. 614.

Zobacz również serwis: Prawa pacjenta

Tekst pochodzi z poradnika Ochrona zdrowia psychicznego, Autor: Beata Turzańska-Szacoń, Wydawnictwo Gaskor.

Zapisz się na newsletter
Najlepsze artykuły, najpoczytniejsze tematy, zmiany w prawie i porady. Skoncentrowana dawka wiadomości z różnych kategorii: prawo, księgowość, kadry, biznes, nieruchomości, pieniądze, edukacja. Zapisz się na nasz newsletter i bądź zawsze na czasie.
Zaznacz wymagane zgody
loading
Zapisując się na newsletter wyrażasz zgodę na otrzymywanie treści reklam również podmiotów trzecich
Administratorem danych osobowych jest INFOR PL S.A. Dane są przetwarzane w celu wysyłki newslettera. Po więcej informacji kliknij tutaj.
success

Potwierdź zapis

Sprawdź maila, żeby potwierdzić swój zapis na newsletter. Jeśli nie widzisz wiadomości, sprawdź folder SPAM w swojej skrzynce.

failure

Coś poszło nie tak

Źródło: INFOR

Oceń jakość naszego artykułu

Dziękujemy za Twoją ocenę!

Twoja opinia jest dla nas bardzo ważna

Powiedz nam, jak możemy poprawić artykuł.
Zaznacz określenie, które dotyczy przeczytanej treści:
Autopromocja

REKLAMA

QR Code

© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

REKLAMA

Prawo
Zapisz się na newsletter
Zobacz przykładowy newsletter
Zapisz się
Wpisz poprawny e-mail
Polski system emerytalny pod presją. Eksperci ostrzegają: bez reform czekają nas głodowe świadczenia

Polska starzeje się w szybkim tempie, co już dziś budzi poważne obawy o przyszłość systemu emerytalnego. Międzynarodowy Fundusz Walutowy alarmuje: jeśli nie zostaną wprowadzone pilne reformy, do 2050 roku świadczenia mogą spaść nawet o jedną trzecią. Najbardziej ucierpią kobiety, osoby o niskich dochodach i pracownicy niestandardowi. Czy jest jeszcze czas, by uniknąć kryzysu?

Nadchodzą rewolucyjne zmiany w świadectwie pracy? Chodzi o jedną rubrykę. Prezes UODO pisze do MRPiPS

Współczesny rynek pracy wymaga elastyczności, kompetencji i transparentności, a prawo musi podążać za zmianami społecznymi, technologicznymi ale co ciekawe czasami także za prywatnymi decyzjami pracowników. W tym wszystkim istotne znaczenie ma świadectwo pracy, którego wzór jest uregulowany jako załącznik do rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (Dz.U. 2016 poz. 2292). Co zatem się zmieni?

Koniec z oszukiwaniem w CV. Pracodawcy sprawdzą dyplom a uczelnie będą miały nowy obowiązek

Fałszywy dyplom w CV? Już wkrótce ten problem może odejść do lamusa. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego przygotowało projekt ustawy, który da pracodawcom narzędzie do weryfikacji wykształcenia kandydatów do pracy. To rewolucja w rekrutacji, która kończy z dotychczasową bezradnością pracodawców wobec przepisów o ochronie danych.

Nowe podatki w budżecie UE po 2028 roku: firmy i konsumenci zapłacą więcej

Unia Europejska planuje głęboką reformę budżetu na lata 2028–2034, której centrum stanowią nowe źródła dochodów – de facto nowe unijne podatki. ETS, CBAM, opłata od e-odpadów, wyższy podatek od plastiku, a także kontrowersyjna składka CORE dla dużych firm mają przynieść blisko 60 mld euro rocznie. Choć środki mają wspierać transformację energetyczną, bezpieczeństwo i konkurencyjność, przedsiębiorcy ostrzegają przed ryzykiem nadmiernego obciążenia, zwłaszcza dla małych i średnich firm.

REKLAMA

Staż pracy a urlop. Czy w 2025 r. będą zmiany?

Staż pracy a urlop. Czy w 2025 r. będą zmiany? Być może, szczególnie w obliczu gruntownych zmian prawa w zakresie zaliczania do stażu pracy okresu zatrudnienia w ramach JDG i umów zleceń! Co więcej, w polskiej debacie publicznej coraz głośniej wybrzmiewa postulat, który może zrewolucjonizować podejście do praw pracowniczych – wprowadzenie powszechnego tzw. urlopu stażowego. Wówczas nie-pracownicy również skorzystaliby na zmianach. Pomysł, choć nie nowy, nabiera impetu w kontekście rosnącej świadomości na temat potrzeby zachowania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Czy dodatkowe dni wolne, uzależnione od lat spędzonych na rynku pracy, wejdą w życie? W wielu zawodach już tak jest! Być może stanie się to więc powszechnym prawem.

4-dniowy tydzień pracy: hit czy mit? Nabór wniosków od 14 sierpnia do 15 września 2025 r.

Skrócenie tygodnia pracy do czterech dni nie jest już tylko trendem na zachodzie. Jeszcze kilka lat temu koncepcja czterodniowego tygodnia pracy wydawała się futurystycznym eksperymentem. Dziś coraz więcej firm testuje ten model, motywowane realnymi korzyściami: większym zaangażowaniem zespołów, niższą rotacją, a nawet oszczędnościami kosztowymi, np. dzięki programowi pilotażowemu z MRPiPS. Etap II programu to właśnie testowanie zaproponowanego modelu skróconego czasu pracy w środowisku pracy – zaczyna się 1 stycznia 2026 r. i trwa do 31 grudnia 2026 r.

Wzrost wynagrodzeń w budżetówce. Coś się zmienia po 10 latach, ale to nie jest dobra wiadomość

Po raz pierwszy od dekady doszło do bezprecedensowego porozumienia w Radzie Dialogu Społecznego - zarówno związki zawodowe, jak i organizacje pracodawców jednomyślnie sprzeciwiły się rządowej propozycji zaledwie 3-procentowej podwyżki płac w budżetówce. Uchwała nr 139 RDS, przyjęta 14 lipca 2025 roku, to nie tylko wyraz wspólnego stanowiska wobec zbyt niskiego wzrostu wynagrodzeń, lecz także sygnał narastającego kryzysu w dialogu społecznym i zapowiedź otwartego sporu z rządem.

Okulary za kierownicą: kiedy grozi mandat nawet w wysokości 500 zł? O tym musisz pamiętać

Kierowcy z wadami wzroku powinni zachować szczególną ostrożność. Mimo że jazda w okularach korekcyjnych wydaje się standardowa, w niektórych przypadkach może skutkować mandatem w wysokości nawet 500 zł. Wysokość kary zależy od kodów, które są wpisane w twoim prawie jazdy. Upewnij się, że znasz obowiązujące przepisy, aby uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji.

REKLAMA

Unia chce słuchać dzieci, zanim uchwali prawo. Nadchodzi rewolucja w legislacji?

Parlament Europejski chce wprowadzenia obowiązkowego testu praw dziecka dla wszystkich nowych przepisów wychodzących z Komisji Europejskiej. – Dzieci wiedzą, czego chcą, i potrafią to jasno powiedzieć – przekonuje Ewa Kopacz, wiceprzewodnicząca PE. Bezpieczeństwo w sieci, walka z mową nienawiści, edukacja o prawach i realna pomoc dla ofiar przemocy to tylko część postulatów najmłodszych obywateli UE. Unia słucha ich coraz uważniej – i właśnie to może całkowicie zmienić sposób, w jaki tworzone jest prawo w Europie. Czy nadchodzi era legislacji pisanej oczami dziecka?

5 tys. zł grzywny, konfiskata sprzętu, a nawet areszt za korzystanie z kamery samochodowej. Nowe przepisy są bezlitosne, bo kierowców nie uratuje nawet „nieumyślność”, ale – będą zmiany

W związku z trwającym właśnie sezonem urlopowo-wakacyjnym – wielu Polaków odbywa teraz dłuższe wyprawy samochodowe, korzystając przy tym z rejestratorów obrazu w postaci kamer samochodowych. Motywy rejestrowania jazdy są różne – ale większość kierowców robi to po prostu dla bezpieczeństwa (zarejestrowany obraz pełni funkcję dowodową w przypadku kolizji lub wypadku oraz może okazać się pomocy w namierzaniu „piratów drogowych”), niewiele osób zdaje sobie jednak sprawę z tego, że takim – z pozoru nikomu nieszkodzącym działaniem – może nabawić się nie lada problemów. Na szczęście rząd zajął się już tymi „nadmiarowymi” regulacjami, ale ci, którzy będą używać kamer samochodowych w najbliższym czasie – muszą nadal mieć się na baczności.

REKLAMA