Parlament Europejski przyjął (20 maja 2015 r.) czwartą dyrektywę zapobiegającą praniu pieniędzy (AMLD). Przepisy mają na celu zapobieganie praniu pieniędzy, przestępstwom podatkowym oraz finansowaniu terroryzmu. Zgodnie z przyjętą dyrektywą banki oraz instytucje finansowe, prawnicy, audytorzy, księgowi, doradcy podatkowi czy pośrednicy w handlu nieruchomościami mieliby obowiązek zwracać uwagę na podejrzane transakcje klientów.
Sąd Najwyższy w dniu 18 grudnia 2013 r. podjął uchwałę w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt I KZP 19/13), w której stwierdził, że przedmiotem czynności przestępstwa określonego w art. 299 § 1 k.k. są wymienione w tym przepisie "środki płatnicze, instrumenty finansowe, papiery wartościowe, wartości dewizowe, prawa majątkowe lub inne mienie ruchome lub nieruchomości" pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z popełnienia czynu zabronionego: sprawcą przestępstwa może być również sprawca czynu zabronionego, w tym oszustwa, z którego popełnieniem związana jest korzyść w postaci odliczenia lub zwrotu podatku od towarów i usług.