Anonimowe wpłaty od fanów to nie darowizny. Skarbówka nie ma wątpliwości

• Twórczyni prowadzi profil i otrzymuje darowizny od fanów
• Jak działała platforma internetowa i co wynikało z jej regulaminu? Twórczyni uznała, że wszystkie wpłaty są darowiznami
• Dyrektor KIS ocenił sprawę i przypomniał, że istotna jest identyfikacja darczyńcy
• Kiedy mamy do czynienia z darowizną według skarbówki? Numer to za mało
• Skarbówka mówi wprost: anonimowe wsparcie to nie darowizna

Jest nowa interpretacja skarbówki, która może odbić się szerokim echem wśród twórców internetowych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z 23 października 2025 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4015.280.2025.2.MD) rozstrzygnął ważny dylemat: czy dobrowolne wpłaty od widzów i słuchaczy – często anonimowych – mogą być traktowane jak darowizny i podlegać podatkowi? Skarbówka nie pozostawiła wątpliwości. W interpretacji padają jednoznaczne sformułowania, które mogą mieć znaczenie dla setek osób prowadzących profile w internecie i otrzymujących wsparcie finansowe od swoich odbiorców.

W interpretacji indywidualnej Dyrektor KIS stwierdził wprost: „W części dotyczącej wpłat od widzów, których można zidentyfikować co najmniej z imienia i nazwiska – jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej wpłat od osób, których nie może Pani zidentyfikować z imienia i nazwiska – jest nieprawidłowe.” To oznacza, że fiskus odróżnia dwa rodzaje wsparcia: te od zidentyfikowanych darczyńców i te od anonimowych użytkowników.

Twórczyni prowadzi profil i otrzymuje darowizny od fanów

Wnioskodawczyni – osoba fizyczna zamieszkała w Polsce – prowadzi profil w serwisie internetowym, gdzie publikuje filmy, podcasty i artykuły. Na platformie można dobrowolnie wspierać jej działalność, deklarując miesięczne wpłaty. Każdy wspierający ma do wyboru różne progi finansowe, np. 5 USD, 8 USD, 13 USD, 18 USD lub 30 USD. Platforma potrąca prowizję i przekazuje środki twórczyni. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że nie oferuje niczego w zamian. Nie sprzedaje gadżetów, nie udostępnia płatnych treści, nie organizuje ekskluzywnych spotkań. Jak zaznaczyła, spotkania online i grupy tematyczne mają charakter towarzyski, a publiczne podziękowania są jedynie formą wyrażenia wdzięczności.

Z treści wniosku wynikało, że publikowanie treści nie stanowi działalności zarobkowej. Nie istnieje związek między liczbą materiałów a wysokością wpłat. Jak podkreśliła wnioskodawczyni: „Brak jest ścisłego powiązania pomiędzy publikowaniem materiałów a otrzymywaniem wpłat.” Wnioskodawczyni wskazała też, że większość wspierających jest możliwa do identyfikacji po imieniu i nazwisku, jednak czasem możliwe jest tylko powiązanie wpłaty z numerem użytkownika. „Suma wpłat dokonanych przez pojedynczego darczyńcę w roku bieżącym oraz w okresie 5 lat poprzedzających ten rok w żadnym przypadku nie przekroczyła wartości 4300 zł.”

Jak działała platforma internetowa i co wynikało z jej regulaminu? Twórczyni uznała, że wszystkie wpłaty są darowiznami

Wnioskodawczyni powołała się na regulamin serwisu, który jasno wskazuje, że to platforma łącząca fanów z twórcami. Twórca może oferować tzw. „benefity” – ale nie musi. W omawianym przypadku chodziło wyłącznie o tzw. Wsparcie Ogólne (General Support). To forma dobrowolnej pomocy finansowej bez żadnych zobowiązań. Wnioskodawczyni podkreśliła, że nigdy nie oferowała żadnych świadczeń wzajemnych i że wsparcie od użytkowników ma charakter aktów szczodrobliwości, a nie odpłatnej transakcji.

Wnioskodawczyni zwróciła się do Dyrektora KIS z dwoma pytaniami:

1. Czy takie wpłaty stanowią darowizny w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn?
2. Czy w związku z tym powstaje obowiązek podatkowy?

W jej opinii – tak. Uważała, że dobrowolne wpłaty od wspierających to darowizny, ponieważ są bezpłatne, jednostronne i nieodpłatne. Jak argumentowała: „Darowizna jest umową zobowiązującą dokonywaną pod tytułem darmym, co oznacza, że należy do czynności prawnych, których celem jest dokonanie aktu szczodrobliwości bez gospodarczego ekwiwalentu.”

Wnioskodawczyni powołała się na art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym: „Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.” Podkreśliła też, że zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, darowizna może być skuteczna bez formy aktu notarialnego, jeśli świadczenie zostało spełnione. Zaznaczyła, że wdzięczność nie jest świadczeniem wzajemnym, a wymienienie darczyńcy w podziękowaniach nie zmienia charakteru przekazanych środków. Przywołała także art. 898 § 1, który pozwala darczyńcy odwołać darowiznę w razie rażącej niewdzięczności obdarowanego.

Wnioskodawczyni twierdziła, że nawet gdy nie zna nazwiska osoby wpłacającej, a jedynie jej numer użytkownika, to nadal można mówić o darowiźnie od osoby z III grupy podatkowej. Podkreśliła przy tym, że żadna z darowizn nie przekroczyła w ciągu pięciu lat 4300 zł, czyli kwoty niższej od obowiązującego wówczas limitu 5733 zł dla III grupy podatkowej.

Dyrektor KIS ocenił sprawę i przypomniał, że istotna jest identyfikacja darczyńcy

Dyrektor KIS nie zgodził się w pełni z wnioskodawczynią. Uznał, że:

• w przypadku wpłat od zidentyfikowanych darczyńców można mówić o darowiźnie,
• natomiast wpłaty od osób, których nie da się zidentyfikować z imienia i nazwiska, nie spełniają warunków darowizny.

Jak wskazano w interpretacji: „Nie każde bezpłatne przysporzenie mieści się w definicji umowy darowizny”. Dyrektor KIS zaznaczył, że podstawą opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest czysta wartość nabytych rzeczy lub praw, a obowiązek podatkowy ciąży na obdarowanym.

Kiedy mamy do czynienia z darowizną według skarbówki? Numer to za mało

W interpretacji przypomniano, że aby uznać świadczenie za darowiznę, muszą być spełnione trzy warunki:

• dobrowolne przysporzenie majątkowe,
• brak świadczenia wzajemnego,
• możliwość jednoznacznego wskazania darczyńcy.

Jak czytamy: „Nie mogę jednak zgodzić się z Pani stanowiskiem, że do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn można także zakwalifikować wpłaty od osób zidentyfikowanych wyłącznie poprzez nadany im numer użytkownika.”

Organ skarbowy był w tej sprawie wyjątkowo stanowczy. „Takie osoby nie są wystarczająco zidentyfikowane – nie jest Pani w stanie wskazać konkretnego darczyńcy, sam bowiem numer identyfikacyjny na portalu internetowym nie rozróżnia konkretnej osoby w świecie rzeczywistym, która może zostać wskazana na formularzu SD-3 przy zgłaszaniu darowizny do opodatkowania”. To oznacza, że wpłaty od użytkowników anonimowych – widocznych tylko jako numer w systemie – nie stanowią darowizny w rozumieniu ustawy. A skoro tak, nie podlegają podatkowi od spadków i darowizn.

Dyrektor KIS podkreślił, że identyfikacja darczyńcy jest warunkiem koniecznym, by uznać wpłatę za darowiznę. Przypomniał również, że jeśli darowizna przekroczy kwotę wolną, obdarowany ma miesiąc na złożenie deklaracji SD-3. Do zeznania należy dołączyć dokumenty potwierdzające nabycie oraz sposób przekazania środków. W przypadku wpłat, które nie przekraczają 5733 zł od jednego darczyńcy w ciągu pięciu lat, nie powstaje obowiązek podatkowy.

Skarbówka mówi wprost: anonimowe wsparcie to nie darowizna

W końcowej części interpretacji Dyrektor KIS wskazał: „Wpłat takich nie można zatem kwalifikować jako darowizn podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn”. Podtrzymał, że brak możliwości wskazania konkretnej osoby wyklucza zastosowanie przepisów o darowiźnie. To oznacza, że twórcy otrzymujący wsparcie od anonimowych użytkowników nie muszą płacić podatku od tych wpłat.

Interpretacja Dyrektora KIS z 23 października 2025 r. staje się więc ważnym punktem odniesienia dla twórców działających w internecie. Skarbówka jasno oddzieliła darowizny zidentyfikowane od anonimowych. Jeśli więc odbiorca zna dane osoby wspierającej – obowiązują przepisy o darowiźnie i limit 5733 zł. Jeśli nie zna – nie ma darowizny w rozumieniu prawa podatkowego. Jak wskazano, „Samo przypisanie wpłaty do numeru użytkownika nie rozróżnia konkretnej osoby w świecie rzeczywistym.”