Czy ubezwłasnowolniony częściowo może zawrzeć związek małżeński

Takie stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 kwietnia 1967 r., I CR 559/66, RPEiS 1968, nr 2, s. 437; NP 1971, nr 4, s. 579 Oznacza to, że sąd samodzielnie musi ocenić, czy stwierdzona w sentencji postanowienia o ubezwłasnowolnieniu choroba (przyczyna) wyłącza udzielenie zezwolenia ze względu na dobro małżeństwa i zdrowie potomstwa.

Również nie każde oddalenie wniosku o ubezwłasnowolnienie jest równoznaczne z możliwością zawarcia związku małżeńskiego. O ile bowiem ubezwłasnowolnienie ma na celu zabezpieczenie sytuacji tej osoby – o tyle zgoda lub jej brak na zawarcie związku małżeńskiego ma przede wszystkim chronić rodzinę i przyszłe potomstwo. 

Osoba ubezwłasnowolniona częściowo może wystąpić do sądu o wyrażenie zgody na zawarcie związku małżeńskiego. Sąd wyrazi zgodę na zawarcie związku małżeńskiego, jeśli stan zdrowia lub umysłu takiej osoby nie zagraża małżeństwu ani zdrowiu przyszłego potomstwa. 

Unieważnienia małżeństwa z powodu choroby psychicznej albo niedorozwoju umysłowego jednego z małżonków może żądać każdy z małżonków. Nie można unieważnić małżeństwa z powodu choroby psychicznej jednego z małżonków po ustaniu tej choroby.

Choroba psychiczna lub niedorozwój umysłowy zagrażają małżeństwu, jeżeli wyłączają spełnianie przez małżonków ról i funkcji charakteryzujących przeciętne społecznie małżeństwa. Wspomniane stany chorobowe mogą wyłączać powstanie trwałej więzi duchowej, fizycznej i gospodarczej.

Zobacz też: Małżeństwo

Zobacz też: Zawarcie małżeństwa