Zdarza się, iż zachowanie pracownika, który stawił się danego dnia do pracy wzbudza uzasadnione podejrzenie, iż znajduje się w stanie wskazującym na spożycie alkoholu. Owo podejrzenie może być spowodowane np. wyraźnie wyczuwalną wonią alkoholu, chwiejnym krokiem, czy bełkotliwą mową pracownika. Czy pracodawca, który kwestionuje zdolność pracownika do podjęcia pracy, z uwagi na podejrzenie spożycia przez niego alkoholu, może nie dopuścić pracownika do wykonywania obowiązków pracowniczych i zmusić go do przeprowadzenia badań na obecność alkoholu?
Umowa o odpowiedzialności materialnej jest umową z zakresu prawa pracy, zawieraną pomiędzy pracownikami odpowiedzialnymi za powierzone mienie przez pracodawcę. Jest to wygodne rozwiązanie zarówno dla pracodawcy, który ma większą jasność w dochodzeniu odszkodowania, jak i pracowników, którzy dzielą się w umowie zakresem odpowiedzialności. Nie każdy jednak wie, jak rozwiązać lub odstąpić od tej umowy.
Zdaniem Głównego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, coraz więcej Polaków interesuje się kwestiami w zakresie ochrony danych osobowych. Nic dziwnego, gdyż każda działalność gospodarcza nierozerwalnie wiąże się z korzystaniem z zasobów, zawierających dane osobowe klientów, partnerów czy współpracowników. Gromadzenie danych jeszcze szczególnie istotne w planowaniu działań e-marketingowych, a znajomość prawa w tym zakresie pozwala uniknąć wielu nieprzyjemności. Nawet pojedynczy e-mail czy telefon jest, zdaniem Inspektora, daną osobową, która podlega ochronie. Jednak dostęp do tych informacji nie oznacza swobody ich użycia.
Aby uznać wypadek za wypadek przy pracy, zaistniałe zdarzenie musi być wywołane nagłą, zewnętrzną przyczyną. Uznanie za wypadek przy pracy zawału serca nie zawsze jest oczywiste, ze względu na istnienie przyczyn wewnętrznych, które często również go wywołują. W wyniku zakwalifikowania zdarzenia, np zawału jako wypadku przy pracy, poszkodowanemu przysługują różne typy odszkodowań za doznaną szkodę.
W dniu 9 lipca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał ważny dla osób, których wizerunki objęte zostały monitoringiem, wyrok w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 2393/13. Istota problemu, z którym zmierzył się sąd, sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy system monitoringu wizyjnego, pozwalający na identyfikację osób fizycznych, jest zbiorem danych osobowych podlegającym przepisom ustawy o ochronie danych osobowych.