Państwowa jednostka budżetowa zawarła umowę na dostarczenie dla jej potrzeb 3 nowych samochodów osobowych wraz ze specjalistycznym wyposażeniem technicznym. W zawartej umowie pomiędzy jednostką budżetową a dostawcą samochodów określono termin dostawy, a także zawarto zapis o karze umownej w wysokości 0,2% wartości zamówienia za każdy dzień zwłoki w dostawie. Kontrahent dostarczył pojazdy z 10-dniowym opóźnieniem, w związku z czym jednostka naliczyła karę umowną w łącznej wysokości 6000 zł. Dostawca nie zapłacił kary umownej, jednostka po 1 roku wysłała do niego wezwanie do zapłaty, a następnie po 3 latach skierowała pozew do sądu. Czy w tym przypadku czynność ta nie była podjęta zbyt późno w kontekście przepisów prawa finansowego i czy można tu mówić o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych?
Polskie społeczeństwo starzeje się na potęgę. W 2016 r. w Polsce żyło 38,4 mln osób spośród czego 8,8 mln to osoby w wieku 60+. Według prognoz GUS w 2030 r. liczba ta wzrośnie do ok. 11 mln. Oznacza to, że prawie 1/3 społeczeństwa stanowić będą seniorzy i liczba ta będzie się cały czas powiększać. Według wiceminister rodziny, pracy i polityki społecznej Elżbiety Bojanowskiej pomiędzy 2026 a 2040 r. liczba osób w wieku powyżej 80 lat zwiększy się z 1,7 mln osób do 3,4 mln. Wynika to m.in. z wydłużania się przeciętnego czasu trwania życia.