Mianem podatku określamy publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Podatkami są także:
a) zaliczki na podatki,
b) raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach,
c) opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe.
Hipoteka przymusowa to jeden ze sposobów zabezpieczenia wykonania zobowiązań podatkowych. Skarbowi Państwa i jednostce samorządu terytorialnego przysługuje hipoteka na wszystkich nieruchomościach podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego lub osób trzecich z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tych zobowiązań, a także z tytułu zaległości podatkowych w podatkach stanowiących ich dochód oraz odsetek za zwłokę od tych zaległości.
Ulgi podatkowe to określone w przepisach prawa podatkowego różnego rodzaju preferencje podatkowe pozwalające zapłacić niższy podatek. Najczęściej są to odliczenia, obniżki, zmniejszenia. Czasem w języku potocznym do ulg podatkowych zalicza się także zwolnienia ale pamiętać trzeba, że zwolnienia podatkowe, to inna kategoria preferencji podatkowej niż ulga podatkowa. Zastosowanie ulgi podatkowej skutkuje z reguły zmniejszeniem podstawy opodatkowania lub samej kwoty podatku do zapłaty. Ulgą podatkową nie można natomiast nazwać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (VAT), oraz innych odliczeń stanowiących element konstrukcji tego podatku.
Budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla urzędów organów władzy, administracji, sądów i prokuratur, państwowych szkół wyższych, szkół publicznych, a także publicznych: obiektów ochrony zdrowia, przedszkoli, domów opieki społecznej, placówek opiekuńczo-wychowawczych i obiektów sportowych zawsze natrafia na trudności ze strony mieszkańców danego terenu, na którym ma być planowana inwestycja budowlana. Dzieje się tak dlatego, że bardzo często mamy do czynienia z brakami bądź błędami w komunikacji pomiędzy zainteresowanymi podmiotami, a mieszkańcami danego obszaru - beneficjentami rzeczywistymi budowy.
Zgodnie z art. 21 ust. 2 Konstytucji wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie dla realizacji celów publicznych i za słusznym odszkodowaniem. Polskie prawo przewiduje kilka przypadków, w których właściciel nieruchomości może zostać pozbawiony prawa własności, a szczegółowe regulacje w tym zakresie są zawarte m.in. w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, ustawie z dnia 28 marca 2003 roku o transporcie kolejowym, czy ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 roku o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego w Świnoujściu. Choć każda z powyższych regulacji w pewien sposób różni się w zakresie procedury wywłaszczania nieruchomości, możliwe jest jednakże przedstawienie ogólnych założeń dotyczących zasad wypłacania odszkodowania z tytułu wywłaszczenia w polskim prawie.
Przepadek przedmiotów jest środkiem karnym, którego istota polega na tym, że na rzecz Skarbu Państwa (lub innego podmiotu, gdy wskaże go ustawa) przechodzi własność przedmiotów, tj. narzędzi lub innych przedmiotów przeznaczonych do popełnienia wykroczenia, a gdy przepis tak stanowi, także przedmioty pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z wykroczenia.
