Przepadek korzyści majątkowych (art. 45)

Jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów wymienionych w art. 44 § 1 lub 6, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej równowartości. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.

Mechanizm wskazanego domniemania pochodzenia majątku z przestępstwa ma również miejsce w przypadku gdy liczności sprawy wskazują na duże prawdopodobieństwo, że sprawca przestępstwa przeniósł na osobę fizyczną, prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, faktycznie lub pod jakimkolwiek tytułem prawnym, mienie stanowiące korzyść uzyskaną z popełnienia przestępstwa. Wówczas uważa się, że mienie to należy do sprawcy (a co za tym idzie może podlegać przepadkowi) chyba że dany podmiot wykaże dowód zgodnego z prawem jego uzyskania. Może on również wytoczyć powództwo przeciw Skarbowi Państwa o obalenie tego domniemania. Przykładowo: jeżeli mąż dokonał oszustwa na milion złotych i po dacie jego czynu, w tajemniczy sposób konto jego żony powiększyło się o kilkaset tysięcy złotych, to istnieje domniemanie że są to pieniądze pochodzące z przestępstwa. To żona aby zapobiec przepadkowi tych pieniędzy musi wykazać ich legalne pochodzenie.

Mechanizm powyższy jest słuszny i ma zapobiec znanemu zjawisku ukrywania przez sprawcę majątku poprzez przekazywanie go innym osobom. Należy dodać, że przed orzeczonym przepadkiem dane mienie może być zabezpieczone, podobnie jak może być zabezpieczone na czas rozpatrywania wniesionego powództwa przeciw Skarbowi Państwa.

Zobacz również: Bezpłatne porady prawne

Podstawa prawna: Art. 45 Kodeksu karnego