PPK 2019 - składki podstawowe, dodatkowe i maksymalne

Możliwość oszczędzania w PPK - wszyscy pracodawcy

Pracownicze Plany Kapitałowe to dobrowolny system długoterminowego oszczędzania, w którym gromadzone są prywatne oszczędności. Możliwość przystąpienia do niego musi zostać zapewniona przez każdego pracodawcę (poza wyjątkami określonymi w art. 13 ust. 1 oraz art. 133 ust. 1 ustawy o PPK) zatrudniającego co najmniej jednego pracownika, który podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Polecamy: Podwyższenie kwoty wolnej? Zobacz, jakie podatkowe manewry ma PiS

Dla każdego pracownika zostanie utworzony indywidualny rachunek PPK. Obowiązek ten spoczywa na pracodawcy, działającego we współpracy z wybraną instytucją finansową. Co miesiąc na rachunek ten będą trafiać wpłaty pracownika i pracodawcy. Państwo zaś przekaże jednorazową wpłatę powitalną i dopłaty roczne.

Rezygnacja z udziału w PPK

Pracownik może w dowolnym momencie zrezygnować z udziału w programie. Oszczędności zebrane na rachunkach PPK będą stanowiły w pełni prywatny i dziedziczony kapitał finansowy pracownika.

Polecamy: Pracownicze plany kapitałowe. Nowe obowiązki pracodawców - wydanie specjalne nr 2/2018

Automatyczny zapis na PPK

Zmiany wynikające z ustawy o Pracowniczych Planach Kapitałowych będą wprowadzane etapami. Pracodawcy w Polsce – zgodnie z obowiązującymi ich terminami – będą zobowiązani do podpisania w imieniu pracowników umowy o prowadzenie PPK z wybraną instytucją finansową. Aby rozpocząć oszczędzanie, pracownik nie musi wykonywać żadnych czynności. Do programu zostanie automatycznie zapisana każda osoba zatrudniona, która ukończyła 18 lat, a nie ukończyła 55. roku życia i nie zgłosiła rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK.

3 źródła oszczędności w PPK – wpłaty pracownika, pracodawcy i państwa

Oszczędności pracownika budowane w ramach PPK będą pochodzić z trzech źródeł: od pracownika, pracodawcy oraz od państwa.

Wpłaty podstawowe pracownika, który przystąpi do programu, będą obliczane i pobierane przez pracodawcę w momencie wypłaty wynagrodzenia. Pracownik będzie co miesiąc przeznaczał na swój rachunek PPK środki w wysokości 2% swojego wynagrodzenia brutto. W przypadku osób osiągających najniższe dochody ta wpłata podstawowa może jednak być mniejsza. Dotyczy to pracowników, których łączne wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 120% aktualnego minimalnego wynagrodzenia. Wpłata podstawowa dla takich osób może wynosić od 2 do 0,5% wynagrodzenia brutto.

Rachunek PPK pracownika będzie również zasilany przez wpłaty pracodawcy. Ma on obowiązek przeznaczyć na nie co miesiąc 1,5% wynagrodzenia brutto pracownika. Pracodawca nie może sam z tego zrezygnować – dokonywanie wpłat będzie jego obowiązkiem ustawowym. Nie wolno mu też potrącać tej kwoty z wynagrodzenia pracownika.