Kiedy należy ogłosić upadłość?

Co oznacza ogłoszenie upadłości?

Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości z punktu widzenia dłużnika z pewnością nie jest łatwą decyzją. Warto jednak wiedzieć, kiedy zgodnie z prawem należy złożyć taki wniosek, aby uniknąć negatywnych konsekwencji, jakie mogą wiązać się z niezłożeniem tego wniosku w terminie.

Kwestie dotyczące ogłoszenia upadłości reguluje ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 z późn. zm., dalej „Prawo upadłościowe”).

Zgodnie z Prawem upadłościowym, upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny. Niewypłacalność dłużnika zachodzi natomiast w dwóch sprecyzowanych przez przepisy sytuacjach.

Stan niewypłacalności

Po pierwsze, ze stanem niewypłacalności mamy do czynienia wówczas, gdy dłużnik nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Jak widać, ten przypadek niewypłacalności został sformułowany bardzo szeroko. Wystarczy bowiem, że dłużnik opóźni się z zapłatą co najmniej dwóch należności (np. dwóch faktur) względem dwóch wierzycieli, aby został uznany za niewypłacalnego w rozumieniu Prawa upadłościowego. W praktyce zdarzają się przypadki wykorzystywania tego przepisu przez wierzycieli. Wierzyciele tacy składają wnioski o ogłoszenie upadłości dłużników, którzy w powszechnym (ekonomicznym) rozumieniu tego słowa wcale nie są niewypłacalni. Warto więc pamiętać, że brzmienie tego przepisu jest kategoryczne i niespłacanie więcej niż jednego długu skutkuje powstaniem niewypłacalności, choćby opóźnienie i wartość długów były niewielkie.

Zobowiązania przekraczające wartość majątku

Druga sytuacja, uznawana przez przepisy Prawa upadłościowego za stan niewypłacalności, dotyczy tylko dłużników będących osobami prawnymi (np. spółek akcyjnych) albo jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną (np. spółek jawnych). Takich dłużników uważa się za niewypłacalnych także wtedy, gdy zobowiązania dłużnika przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy dłużnik na bieżąco wykonuje swoje zobowiązania.

Obie opisane wyżej przesłanki niewypłacalności są od siebie niezależne, tzn. wystarcza zaistnienie którejkolwiek z nich lub obu łącznie, aby dłużnika można było uznać za niewypłacalnego.

Zobacz: Jednoosobowa działalność gospodarcza a ogłoszenie upadłości