Apostazja. Czym jest i jak się jej dokonuje

• Apostazja – co to jest?
• Jakie są podstawy prawne apostazji
• Jak wystąpić z Kościoła prawosławnego
• Jak wystąpić z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego
• Jak wystąpić z Kościoła Ewangelicko-Reformowanego
• Jak dokonać apostazji z Kościoła katolickiego
• Co musi zawierać oświadczenie o apostazji
• Jaka jest procedura apostazji
• Jakie są konsekwencje apostazji
• Czy apostazję można anulować

Apostazja – co to jest?

Termin „apostazja” ma źródłosłów grecki. Greckie słowo ἀποστασία (apostasía) oznacza „odstąpienie, odpadnięcie, zdradę, odstępstwo”. Według „Słownika języka polskiego PWN” apostazja to „odstępstwo od wiary, od wyznawanych zasad lub przekonań”, zaś według „Encyklopedii PWN” – „w chrześcijaństwie dobrowolne i świadome odrzucenie wiary religijnej przez ochrzczonego”.

Z kolei Kodeks prawa kanonicznego Kościoła katolickiego apostazją nazywa „całkowite porzucenie wiary chrześcijańskiej”. 

Słownikowo termin apostazja odnosi się więc raczej do porzucenia lub odstępstwa od wiary, nie zaś do formalnej rezygnacji z przynależności do wspólnoty religijnej. 

Dekret ogólny Konferencji Episkopatu Polski w sprawie wystąpień z Kościoła oraz powrotu do wspólnoty Kościoła określa mianem apostaty tego, kto całkowicie porzuca wiarę chrześcijańską, występując z Kościoła katolickiego i wstępując do wspólnoty religijnej niechrześcijańskiej lub pozostając poza jakąkolwiek wspólnotą religijną. Jest to bliższe upowszechnionemu w ostatnich latach znaczeniu terminu „apostazja”, który rozumiany jest właśnie jako formalne wystąpienie z kościoła lub związku wyznaniowego. 

Jakie są podstawy prawne apostazji

„Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii” – stanowi Konstytucja RP. Korzystając z wolności sumienia i wyznania – głosi z kolei przepis ustawy o gwarancja wolności sumienia i wyznania – obywatele mogą należeć lub nie należeć do kościołów i innych związków wyznaniowych.

Stosunki między państwem a kościołami oraz innymi związkami wyznaniowymi są –  jak stanowi Konstytucja – kształtowane na zasadach poszanowania ich autonomii. Ustawy określające stosunki państwa z poszczególnymi kościołami zawierają wobec tego przepisy, w myśl których dany kościół:

• rządzi się w swych sprawach własnym prawem, 
• swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz 
• zarządza swoimi sprawami.

Stąd wynika wyłączność prawa wewnątrzkościelnego w sprawie regulacji warunków i trybu wystąpienia z kościoła. 

Regulacje prawa kościelnego dotyczące wystąpienia różnią się w poszczególnych kościołach. Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny nie posiada aktów określających tryb formalnego wystąpienia z jego wspólnoty. Przepisy największych kościołów protestanckich są dosyć lakoniczne, a procedura wystąpienia nie jest nadmiernie sformalizowana (nie używa się przy tym pojęcia „apostazja”). Najbardziej szczegółowa jest regulacja obowiązująca w Kościele katolickim. 

Jak wystąpić z Kościoła prawosławnego

„Kościół prawosławny nie opracował jurydycznej formuły aktu apostazji. Jeśli ktoś nie chce chodzić do cerkwi, to po prostu nie chodzi” – pisze ks. Andrzej Kuźma w tekście zamieszczonym na portalu cerkiew.pl. Jeśli członek PAKP chce zamanifestować swój akt wystąpienia z Kościoła, może zwrócić się do swojego proboszcza o wypisanie go z parafii – nie jest to jednak obowiązkowe. Osoba taka z własnej woli nie będzie uczestniczyć w życiu sakramentalnym, powinna także m.in. zawiadomić rodzinę, aby w razie śmierci nie dokonywano religijnego pochówku. 

Kościół prawosławny uznaje taką osobę cały czas za człowieka ochrzczonego. „Ochrzczonego nie da się «odchrzcić»” – mówią prawosławni. Wobec tego w razie zmiany decyzji osoba ta może powrócić do wspólnoty Kościoła podejmując na nowo uczestnictwo w jego obrzędach. 

Jak wystąpić z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego

Wystąpienie z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego następuje poprzez:

• złożenie pisemnego oświadczenia woli zgodnie z przynależnością parafialną osobiście lub z podpisem potwierdzonym notarialnie – z dniem otrzymania oświadczenia przez właściwą Parafię; lub
• publiczne wyrzeczenie się przynależności do Kościoła lub wstąpienie do innego związku wyznaniowego w przypadku powzięcia takiej informacji przez właściwego Proboszcza – z dniem  dokonania odpowiedniej adnotacji w księgach metrykalnych na podstawie uchwały Rady Parafialnej; lub
• przystąpienie do innego Kościoła, należącego do Światowej Federacji Luterańskiej, Wspólnoty Kościołów Ewangelickich w Europie lub Wspólnoty Porvoo – z dniem złożenia takiego oświadczenia we właściwej Parafii lub dokonania odpowiedniej adnotacji w księgach metrykalnych na podstawie  uchwały właściwej Rady Parafialnej.

Nie stanowi wystąpienia z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego złożenie deklaracji przynależności do parafii Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, zgodnie z porozumieniem zawartym między oboma Kościołami.

Jak wystąpić z Kościoła Ewangelicko-Reformowanego

Reguły obowiązujące w Kościele Ewangelicko-Reformowanym są bardzo podobne do tych, jakie określa prawo Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Wystąpienie z Kościoła Ewangelicko-Reformowanego następuje przez: 

• złożenie pisemnego oświadczenia woli zgodnie z przynależnością parafialną, osobiście lub z podpisem potwierdzonym notarialnie – z dniem otrzymania oświadczenia przez właściwą Parafię; lub 
• publiczne wyrzeczenie się przynależności do Kościoła bądź też wstąpienie do innego Kościoła lub związku wyznaniowego, w przypadku powzięcia takiej informacji przez Kolegium Kościelne – następuje to z dniem dokonania odpowiedniej adnotacji w księgach metrykalnych na podstawie uchwały Kolegium Kościelnego. 

Analogicznie jak w KEA nie stanowi wystąpienia z Kościoła Ewangelicko-Reformowanego złożenie deklaracji przynależności do parafii Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, zgodnie z porozumieniem zawartym między oboma Kościołami.

Jak dokonać apostazji z Kościoła katolickiego

Oświadczenie woli o wystąpieniu z Kościoła katolickiego wywołuje formalny skutek od chwili jego przyjęcia przez kompetentną władzę kościelną. Aby mogło być uznane za skuteczne, musi być:

• wyrażone przez osobę pełnoletnią, zdolną do czynności prawnych, w sposób świadomy i wolny;
• złożone osobiście w formie pisemnej wobec proboszcza swego miejsca zamieszkania (stałego lub tymczasowego).

Nie wywołuje skutków prawnych oświadczenie woli o wystąpieniu z Kościoła katolickiego, jeżeli zostało:

• przesłane drogą pocztową;
• przesłane drogą elektroniczną;
• złożone przed urzędnikiem cywilnym.

Co musi zawierać oświadczenie o apostazji

Oświadczenie woli o wystąpieniu z Kościoła katolickiego złożone w formie pisemnej musi:

• zawierać dane personalne odstępcy;
• zawierać dane dotyczące daty i parafii chrztu (jeżeli chrzest miał miejsce w innej parafii powinno być dołączone świadectwo chrztu);
• w sposób nie budzący wątpliwości wyrażać wolę i motywację zerwania wspólnoty z Kościołem;
• zawierać informację o tym, iż odstępca dokonuje tego aktu dobrowolnie, ze świadomością konsekwencji jakie ów akt pociąga za sobą;
• być podpisane własnoręcznie przez odstępcę.

Jaka jest procedura apostazji

Zgodnie z przepisami Dekretu Ogólnego Konferencji Episkopatu Polski w sprawie wystąpień z Kościoła oraz powrotu do wspólnoty Kościoła proboszcz przyjmujący oświadczenie woli o wystąpieniu z Kościoła, jeśli to możliwe, podczas tego samego spotkania:

• weryfikuje tożsamość składającego oświadczenie woli;
• przeprowadza pełną troski rozmowę duszpasterską tak, aby rozeznać jakie są przyczyny decyzji składającego oświadczenie woli;
• podejmuje z miłością i roztropnością starania duszpasterskie, by zachęcić składającego oświadczenie woli do porzucenia jego zamiarów i obudzić wiarę zaszczepioną weń przez sakrament chrztu;
• informuje o konsekwencjach prawnych złożonego oświadczenia woli o wystąpieniu z Kościoła, przede wszystkim o karze ekskomuniki latae sententiae, i jej skutkach kanonicznych.

Jeżeli oświadczenie woli o wystąpieniu z Kościoła, złożone w formie pisemnej, spełnia wszystkie wymogi formalne, a po rozmowie duszpasterskiej proboszcz nabył pewność moralną, że decyzja jaką podejmuje odstępca jest wyrazem jego wolnej, nieprzymuszonej woli i dowodem na porzucenie wspólnoty z Kościołem, zobowiązany jest do:

• zachowania oryginału oświadczenia woli odstępcy w archiwum parafii;
• przesłania kopii oświadczenia woli odstępcy oraz kopii jego świadectwa chrztu do kurii swojej diecezji.

Treść wpisu w księdze ochrzczonych na marginesie aktu chrztu odstępcy winna mieć następującą formę: „Dnia………. w Parafii……..….. w…….... złożył(a) formalne oświadczenie woli o wystąpieniu z Kościoła katolickiego”. Adnotacja ta musi być odtąd umieszczana na świadectwie chrztu.

Dowodem potwierdzającym fakt wystąpienia z Kościoła jest świadectwo chrztu z adnotacją „Dnia………. w Parafii……..….. w…….... złożył(a) formalne oświadczenie woli o wystąpieniu z Kościoła katolickiego”.

Jakie są konsekwencje apostazji

W Kościele katolickim odstępstwo od wiary, w tym w szczególności wystąpienie z Kościoła stanowi w świetle prawa kościelnego przestępstwo przeciwko wierze i jedności Kościoła. Pociąga ono za sobą karę w postaci ekskomuniki latae sententiae. Kara tego rodzaju polega na tym, że jej wymierzenie następuje automatycznie na mocy prawa z chwilą popełnienia przestępstwa.

Skutkami kanonicznymi ekskomuniki są w szczególności: 

• niemożność sprawowania i przyjmowania sakramentów oraz sprawowania sakramentaliów,
• zakaz ministerialnego udziału w obrzędach kultu (m.in. funkcji chrzestnego, świadka bierzmowania, świadka zawarcia małżeństwa itp.), 
• zakaz wykonywania urzędów, posług i zadań w Kościele;
• zakaz przynależenia do publicznych stowarzyszeń, ruchów i organizacji kościelnych i katolickich;
• pozbawienie pogrzebu kościelnego.

Odstępca nie może również zawrzeć małżeństwa kościelnego bez zezwolenia biskupa ordynariusza diecezji.

Czy apostazję można anulować

Kościół katolicki stoi na gruncie zasady semel catholicus, semper catholicus (kto raz stał się katolikiem, zostaje nim na zawsze) i uważa, że „pomimo wystąpienia z Kościoła niezniszczalny charakter, jaki wyciska sakrament chrztu świętego, pozostaje niezatarty”. Dlatego też osoba, która wystąpiła z Kościoła, zawsze ma możliwość powrotu do niego.

Procedura powrotu jest zbliżona do trybu, w jakim następuje wystąpienie z Kościoła. Osoba zamierzająca powrócić do pełnej wspólnoty Kościoła musi zgłosić się do proboszcza i złożyć pisemną prośbę zawierającą:

• dane personalne;
• dane dotyczące daty i parafii chrztu;
• dane dotyczące daty i miejsca, w którym zostało złożone oświadczeni woli o wystąpieniu z Kościoła;
• krótką informacje o okolicznościach i motywacjach wystąpienia z Kościoła oraz pragnienia powrotu do pełnej wspólnoty z nim.

Proboszcz, jeżeli uzna, że osoba ta jest gotowa do powrotu do życia sakramentalnego, zwraca się w jej imieniu do biskupa ordynariusza, do którego należy uwolnienie z ciążącej kary ekskomuniki. Ordynariuszowi miejsca należy też przedłożyć kwestię małżeństwa zawartego w jakiejkolwiek formie przez tę osobę w czasie, w którym znajdowała się poza wspólnotą Kościoła, w celu ustalenia jej stanu kanonicznego.

O zwolnieniu z cenzury (tj. kar wynikających z ekskomuniki) i powrocie do pełnej wspólnoty z Kościołem ordynariusz miejsca powiadamia proboszcza parafii chrztu oraz poleca dokonanie w księdze ochrzczonych adnotacji o następującej treści: „Dnia ……..…. powrócił(a) do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim”.