Sprzeczności u osób niepełnosprawnych. W PZON bez stopnia niepełnosprawności (nawet lekkiego i umiarkowanego). MOPS bez świadczeń. WKL - trwała niezdolność

Link do pierwszego artykułu:

List czytelnika w sprawie dualizmu "niepełnosprawność w wojsku" i "niepełnosprawność w cywilu":

"Szanowni Państwo,

Zwracam się do Państwa, ponieważ moja osobista historia od ponad 20 lat pokazuje, jak poważne luki i sprzeczności istnieją w polskim systemie orzecznictwa o niepełnosprawności. Chciałbym, aby moja sprawa stała się nie tylko świadectwem indywidualnej krzywdy, ale także impulsem do dyskusji o koniecznych zmianach systemowych.

Krótki rys sprawy

• W 1995 roku, jako dziecko, doznałem ciężkiego urazu głowy, przesunięcia pnia mózgu i przeszedłem poważną operację neurochirurgiczną z trwałym ubytkiem kostnym. Od tego czasu zmagam się z nawracającymi bólami głowy, zaburzeniami pamięci, koncentracji i funkcjonowania społecznego.
• W 2002 roku Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności we Wrocławiu odmówił uznania u mnie jakiegokolwiek stopnia niepełnosprawności – mimo ewidentnych przesłanek medycznych i dokumentacji.
• Już rok później, w 2003 r., Wojskowa Komisja Lekarska uznała mnie za całkowicie i trwale niezdolnego do służby wojskowej, wskazując jednoznacznie na trwałe następstwa urazu mózgu i ubytki kostne.
• Przez kolejne lata funkcjonowałem bez orzeczenia cywilnego, co oznaczało brak ochrony, brak prawa do świadczeń, ulg i wsparcia. W praktyce oznaczało to pogłębienie problemów zdrowotnych i życiowych.
• Dopiero w 2025 roku, po interwencji Rzecznika Praw Obywatelskich i Ministerstwa Rodziny, moja sprawa została ponownie otwarta. Toczą się teraz dwa postępowania o unieważnienie wcześniejszych, wadliwych decyzji.

Gdzie tkwi problem systemowy?

Brak spójności między orzeczeniami różnych organów administracji (WCR vs PZON)

• Błędne decyzje wydawane bez analizy całości dokumentacji medycznej.
• Brak realnej ochrony dla osób, które w rzeczywistości od lat funkcjonują z ograniczeniami i powinny mieć wsparcie.
• Zamiast pomocy – konieczność wieloletniej walki, odwołań, pisania pism i udowadniania rzeczy oczywistych.
•  Dlaczego piszę do Państwa?

Moja historia nie jest wyjątkiem – codziennie w mediach pojawiają się relacje osób, które muszą walczyć z podobną machiną biurokratyczną.
Chciałbym, aby moja sprawa została nagłośniona, bo wierzę, że tylko poprzez pokazanie takich przykładów można wywrzeć presję na zmianę przepisów i praktyki orzeczniczej.