Na czym polega interwencja uboczna

Zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego każdy, kto ma interes prawny w tym, aby sprawa została rozstrzygnięta na korzyść jednej ze stron może w każdym stanie sprawy aż do zamknięcia rozprawy w drugiej instancji przystąpić do tej strony.

Przesłanką konieczną do zaistnienia interwencji ubocznej jest interes prawny interwenienta.

Interwenient uboczny to podmiot na prawach stron, a nie strona.

Krąg osób, które mogą zgłaszać interwencje uboczną, nie jest ograniczony. Mogą z niej skorzystać wszystkie podmioty, które posiadają zdolność sądową.

Zdolność sądowa to zdolność do występowania w procesie sądowym w charakterze strony.

W zasadzie interwencję uboczną można zgłaszać w każdej sprawie, zarówno majątkowej, jak i niemajątkowej. Jedynym warunkiem jest posiadanie interesu prawnego przez podmiot chcący przystąpić do jednej ze stron.

Zobacz także: Kim jest interwenient

W procesie cywilnym wyróżnia się dwa rodzaje interwencji ubocznej:

• interwencja samoistna, jeżeli z istoty spornego stosunku prawnego lub z przepisu ustawy wynika, że wyrok w sprawie ma odnieść bezpośredni skutek prawny w stosunku między interwenientem a przeciwnikiem strony, do której interwenient przystąpił;

• interwencja niesamoistna (zwykła), wyrok oddziałuje na sferę prawną interwenienta ubocznego w sposób pośredni.

Obligatoryjną formą zgłoszenia interwencji ubocznej jest forma pisemna.

Oprócz zgłoszenia interwencji w odpowiedniej formie do uzyskania pozycji interwenienta jest niezgłoszenie przy rozpoczęciu najbliższej rozprawy opozycji przeciwko wstąpieniu interwenienta ubocznego. Prawo do zgłoszenia opozycji przysługuje każdej ze stron.

Najwcześniej interwencje uboczna można zgłosić w chwili doręczenia pozwu pozwanemu. Terminem granicznym zgłoszenia interwencji jest zamkniecie rozprawy przez sąd II instancji.

Interwenient uboczny jest uprawniony do wszelkich czynności procesowych dopuszczalnych według stanu sprawy. Czynności procesowe interwenienta ubocznego nie mogą być sprzeczne z czynnościami i oświadczeniami strony, do której przystąpił.

Co do zasady interwenient uboczny nie może w stosunku do strony, do której przystąpił, podnieść zarzutu, że sprawa została rozstrzygnięta błędnie albo, że strona ta prowadziła proces wadliwie.

Interwenientowi ubocznemu należy od chwili jego wstąpienia do sprawy doręczać, tak jak stronie wszelkie zawiadomienia.

Wyrok w sprawie, w której interwenient przystąpił do jednej ze stron nie zawiera, co do zasady, rozstrzygnięć dotyczących interwenienta. Wyrok stanowi tylko o kosztach sądowych interwenienta, gdyż na równi ze stroną uzyskuje on prawo do zwrotu kosztów procesu.

Możliwa jest sytuacja, w której interwenient uboczny wchodzi na miejsce strony, do której przystąpił, ale tylko w wyniku zgodnej woli obu stron postępowania.

Podstawa prawna: Kodeks postępowania cywilnego

Zobacz również serwis: Pozwy