Wynagrodzenie praktykanta w 2020 r.

Praktyki absolwenckie

W myśl ustawy o praktykach absolwenckich praktykantem może być osoba, która ukończyła co najmniej gimnazjum lub 8-letnią szkołę podstawową i w dniu rozpoczynania praktyk nie ukończyła jeszcze 30 roku życia. Dotyczy to także osób posiadających świadectwo ukończenia szkoły za granicą, uznane za równorzędne świadectwu ukończenia polskiego gimnazjum lub ośmioletniej szkoły podstawowej.

Praktyka jest w dzisiejszym świecie szeroko stosowana. Chętnie podejmuje się jej pokolenie Z. Są to absolwenci uczelni skoncentrowani na zdobywaniu doświadczenia, zdobywaniu nowych umiejętności i dalszej nauce. Chcą poznać miejsce pracy i zrobić dobre wrażenie, co nierzadko przekłada się na późniejsze zatrudnienie na podstawie umowy o pracę u pracodawcy przyjmującego na praktyki czy staże. Celem praktyki jest więc ułatwienie absolwentom uzyskiwania doświadczenia i nabywania umiejętności praktycznych niezbędnych do wykonywania pracy.

Polecamy: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami + PDF.

Co do zasady do praktykanta nie stosuje się przepisów prawa pracy. Jest jednak kilka wyjątków.

Co istotne w stosunku do praktykanta nie stosuje się przepisów prawa pracy. Wyjątkiem są przepisy dotyczące równego traktowania i czasu pracy, a dokładnie:

• zasady równego traktowania w zatrudnieniu,
• ogólnej dobowej i tygodniowej normy czasu pracy,
• dobowego i  tygodniowego odpoczynku,
• prawa do przerwy po 6 godzinach pracy,
• pracy w nocy.

Praktykant musi więc być traktowany na równi z innymi pracownikami. Nie przysługują mu jednak typowo pracownicze uprawnienia. Obowiązuje go ogólna dobowa i tygodniowa norma czasu pracy. Nie może pracować więcej niż 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy (art. 129 § 1 Kodeksu pracy). W każdej dobie powinien mieć zagwarantowane ciągiem 11 godzin odpoczynku (art. 132 § 1 Kodeksu pracy), a w każdym tygodniu co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego (art. 133 § 1 Kodeksu pracy). Co więcej jeśli czas pracy w jednej dobie wynosi co najmniej 6 godzin, praktykant ma prawo do co najmniej 15-minutowej przerwy, która wlicza się do czasu jego pracy. Ostatnie przepisy z Kodeksu pracy obowiązujące praktykanta dotyczą ograniczeń w przypadku wykonywania pracy w porze nocnej czyli między godzinami 21:00 i 7:00 (art. 151⁷ Kodeksu pracy).

Ponadto przyjmujący na praktyki zapewnia praktykantowi bezpieczne i higieniczne warunki pracy, a jeśli w stosunku do danej pracy przepisy wymagają środków ochrony indywidualnej, powinni otrzymać je także praktykanci.