Warunkowe zwolnienie z reszty kary (art. 98)

Przepis ten ma zastosowanie w trudniejszych wypadkach uzależnień, gdy leczenie i rehabilitacja może odbywać się tylko w warunkach zamkniętego zakładu leczenia odwykowego.

Podstawą warunkowego zwolnienia jest przede wszystkim wynik leczenia, ale także spełnienie wymagań określonych w artykule 77 – 82 kodeksu karnego (przepisy dot. warunkowego zwolnienia), których spełnienie konieczne jest w każdym wypadku warunkowego zwolnienia, z tą tylko różnicą, że zwolnienie może nastąpić bez względu na to, jaką część kary skazany odbył (chodzi o sytuację, gdy zaliczony został okres tymczasowego aresztowania).

Zobacz: Bezpłatne porady prawne

Warunkowe zwolnienie może nastąpić również wtedy, gdy skazany w ogóle nie odbywał kary. Dotyczy to także sprawcy, który odpowiadał w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 i 2 kodeksu karnego - recydywa.

Obligatoryjne stosowanie dozoru ma na celu utrwalenie wyników leczenia odwykowego, stąd konieczność szczególnie starannego doboru osoby wykonującej dozór. 

Zobacz również serwis: Sprawy karne

Sąd, orzekając warunkowe zwolnienie, powinien, za zgodą skazanego, nałożyć na niego obowiązek poddania się dalszemu leczeniu odwykowemu lub rehabilitacji jeżeli przemawiają za tym względy medyczne. 

Podstawa prawna: Art. 98 Kodeksu karnego