Projekt ustawy o krwiodawstwie i krwiolecznictwie

Na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów wskazano, że planowany termin przyjęcia projektu ustawy przez rząd to pierwszy kwartał 2016 r. Za opracowanie go odpowiedzialna jest wiceminister Katarzyna Głowala.

Szybkie tempo prac nad projektem, jak wyjaśniał na początku grudnia minister zdrowia Konstanty Radziwiłł, wynika ze znacznych opóźnień i zaniechań w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa. Termin wdrożenia unijnych dyrektyw do prawa krajowego upłynął w 2005 i w 2006 r.

10 grudnia Komisja Europejska pozwała Polskę do Trybunału Sprawiedliwości UE za niewdrożenie niektórych unijnych przepisów dotyczących norm jakości i bezpieczeństwa krwi ludzkiej.

Według Komisji Europejskiej, Polska nie wypełnia niektórych zobowiązań wynikających z trzech unijnych dyrektyw (2002/98/WE, 2004/33/WE i 2005/61/WE), które wprowadzają szereg przepisów mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa krwi, w tym zasady dotyczące minimalnego wieku krwiodawcy, warunki przywozu krwi z państw trzecich oraz obowiązków sprawozdawczych placówek służb krwi.

Głównym celem projektu ustawy o krwiodawstwie i krwiolecznictwie ma być dostosowanie polskiego ustawodawstwa w obszarze pobierania, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania i transportu krwi i jej składników do wymagań dyrektyw europejskich. Celem ustawy ma być także dostosowanie dotychczasowych regulacji dotyczących krwiodawstwa i krwiolecznictwa do standardów konstytucyjnych - głównie odnoszących się do przeniesienia części regulacji z poziomu rozporządzeń na poziom ustawowy.

W projekcie ustawy planowane jest m.in. zagwarantowanie działalności centrów krwiodawstwa i krwiolecznictwa (CKiK) w formie samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Obecnie centra działają właśnie w formie sp zoz i forma ta, w myśl założeń, powinna zostać utrzymana.

W projekcie uregulowana ma zostać kwestia związana ze zbywaniem nadwyżek osocza. Osocze w 97 proc. pochodzi z krwi pełnej, z czego do celów klinicznych (głównie do przetoczeń pacjentom) zużywa się tylko ok. 30 proc. osocza pochodzącego od honorowych dawców oddających krew pełną. Po zabezpieczeniu potrzeb klinicznych, pozostała ilość osocza, tj. ok. 70 proc., stanowi nadwyżkę, która może zostać przeznaczona do frakcjonowania celem uzyskania leków osoczopochodnych (koncentratów czynników krzepnięcia, albuminy, immunoglobulin), ratujących zdrowie i życie chorych. W myśl projektu, nadwyżki składników krwi byłyby zbywane w drodze przetargu, organizowanego przez ministra właściwego ds. zdrowia