Renta po świadczeniu rehabilitacyjnym

W pierwszej kolejności, osoba, która jest niezdolna do pracy z powodu choroby otrzymuje zasiłek chorobowy. Zasiłek ten chory może otrzymywać przez 182 dni maksymalnie lub w przypadku gruźlicy przez 270 dni. Po tym okresie, jeśli osoba nadal pozostaje niezdolna do pracy może wystąpić z wnioskiem o wypłatę świadczenia rehabilitacyjnego. Jeśli lekarz orzecznik lub komisja lekarska stwierdzi dalsza niezdolność do pracy chory może przebywać na świadczeniu rehabilitacyjnym przez okres maksymalnie 12 miesięcy. Co się dzieje, kiedy chory nadal pozostaje niezdolny do pracy? Po zasiłku chorobowym i świadczeniu rehabilitacyjnym możliwa jest renta z tytułu niezdolności do pracy.

Wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy

W przypadku, kiedy osoba pobierająca świadczenie rehabilitacyjne, pomimo wcześniejszym dobrych rokowań, pozostaje niezdolna do pracy może wystąpić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Aby otrzymać rentę osoba zainteresowana musi złożyć do ZUS wniosek o przyznanie świadczenia wraz z niezbędnymi dokumentami. 

Osoba ubiegająca się o rentę z tytułu niezdolności do pracy składa wniosek wraz z dołączanymi dokumentami do jednostki ZUS właściwej ze względu na jej miejsce zameldowania na pobyt stały

Przyznanie renty

Lekarz orzecznik lub komisja lekarska ZUS stwierdza niezdolność do pracy. Wydają oni swoją decyzję na podstawie dołączonej przez przyszłego rencistę dokumentacji oraz na podstawie bezpośredniego badania zdrowia zainteresowanego. Lekarz może wydać decyzje stwierdzającą niezdolność do pracy także na podstawie samej dokumentacji, jeśli ta jest wystarczająca do wydania takiej decyzji.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych na podstawie decyzji lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej wydaje decyzje w sprawie przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy. ZUS przyznaje świadczenie na okres niezdolności do pracy stwierdzony w orzeczeniu.