Prawo dożywocia - skuteczny sposób na zabezpieczenie przyszłości?

Przez umowę dożywocia właściciel nieruchomości zobowiązuje się do zbycia (sprzedaży, darowizny, zamiany, itp.) nieruchomości, a nabywca w zamian za jej przeniesienie zobowiązuje się zapewnić zbywcy (lub osobie mu bliskiej) dożywotnie utrzymanie. Umowa ta została skonstruowana przez ustawodawcę z założeniem spełniania funkcji alimentacyjnej. Czy jednak stanowi skuteczne zabezpieczenie przyszłości?

Zobacz serwis: Alimenty

Dożywotnikiem, a więc uprawnionym z umowy dożywocia do dożywotniego utrzymania może być tylko i wyłącznie osoba fizyczna. Natomiast nabywcą może być dowolny podmiot.

Kwestią wartą podkreślenia jest to, iż uprawnionym do otrzymywania świadczenia jest nie tylko sam dożywotnik, ale również osoby mu bliskie. Istnieje również możliwość zawarcia umowy tylko na rzecz osób bliskich.

Prawo dożywocia jest prawem majątkowym osobistym, a w konsekwencji niezbywalnym (nie może być przeniesione) i niedziedzicznym, wygasa wraz ze śmiercią dożywotnika.

Zobacz serwis: Umowy

Świadczenia przysługujące dożywotnikowi strony zwykle szczegółowo określają w umowie. Nabywca nieruchomości może być zobowiązany do: przyjęcia dożywotnika jako domownika, dostarczenia mu wyżywienie, ubrania, zapewnienia mieszkanie, opłacenia mediów, a ponadto zapewnić mu pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadającym miejscowym zwyczajom. Rodzaj zobowiązań nabywcy, powinien być - interesie obu stron - szczegółowo opisany w zawartej przez nie umowie.

Świadczeniem, które otrzymuje druga strona jest oczywiście własność nieruchomości. Przeniesienie własności nieruchomości powoduje konieczność zawarcia umowy dożywocia w formie aktu notarialnego.

Biorąc pod uwagę szczególny charakter stosunku kreowanego przez umowę dożywocia, która ze swej istoty kreuje i wymaga bliskich relacji między stronami trzeba podkreślić, iż ewentualne spory mogą prowadzić do zmiany umowy, a nawet do jej rozwiązania przez sąd. Zmiana umowy dożywocia jest możliwa w dwóch przypadkach:

1. jeżeli z jakichkolwiek powodów wytworzą się między dożywotnikiem a nabywcą nieruchomości takie stosunki, że nie można wymagać od stron, żeby pozostawały nadal w bezpośredniej ze sobą styczności,
2. albo wówczas gdy dochodzi do zbycia nieruchomości przez osobę, która nabyła własność i była stroną umowy dożywocia.

Z żądaniem zmiany może wystąpić każda ze stron, wówczas prawo dożywocia zamienia się na dożywotnią rentę.