Kiedy przysługuje zasiłek stały?

Zasiłek stały może zostać przyznany jedynie po spełnieniu ustawowych warunków, które są określone przepisami ustawy o pomocy społecznej (Dz.U.2013.182). Zgodnie z art. 37 tej ustawy zasiłek stały przysługuje:

1. pełnoletniej osobie samotnie gospodarującej, niezdolnej do pracy z powodu wieku (mężczyznę, który ukończył 65 lat lub kobietę, która ukończyła 60 lat i którym nie przysługuje renta lub emerytura) lub całkowicie niezdolnej do pracy (wymaga orzeczenia komisji ZUS lub lekarza orzecznika o całkowitej niezdolności do pracy ewentualnie niezdolności do samodzielnej egzystencji albo przyznania I lub II grupy inwalidztwa), jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej;
2. pełnoletniej osobie pozostającej w rodzinie, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli jej dochód, jak również dochód na osobę w rodzinie są niższe od kryterium dochodowego na osobę w rodzinie.

Oznacza to, że do otrzymania tego rodzaju świadczenia należy spełnić kryterium podmiotowe, jak również kryterium dochodowe. Zgodnie z sentencją wyroku WSA w Krakowie z dnia 30 stycznia 2013 r. (III SA/Kr 352/12), z brzmienia art. 37 ust. 1 u.p.s. wynika, że zasiłek stały należny osobie spełniającej warunki do jego uzyskania ma charakter świadczenia obligatoryjnego, co oznacza, że organ administracyjny powinien go wypłacać za cały okres gdy spełnione są ustawowe przesłanki określone w tym przepisie.

Zobacz również: Zwrot świadczeń z pomocy społecznej

Kryterium dochodowe

Przyznanie większości świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej zależy od spełnienia określonego kryterium dochodowego. Oznacza to, że prawo do zasiłku stałego przysługuje osobom:

1. osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 524 zł,
2. osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 456 zł,
3. rodzinie, której dochód nie przekracza sumy kwot kryterium dochodowego na osobę w rodzinie.

Sposoby ustalania dochodu zostały określone w art. 8 ust. 3 ustawy i zależą od źródeł przychodu i kategorii podatników. Wobec tego za dochód uważa się sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pomniejszoną o:

1. miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
2. składki na ubezpieczenie zdrowotne określone w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ubezpieczenia społeczne określone w odrębnych przepisach;
3. kwotę alimentów świadczonych na rzecz innych osób.