Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika

Zwolnienie dyscyplinarne (tzw. dyscyplinarka) stanowi nadzwyczajny sposób rozwiązania umowy, dlatego powinna być stosowana w ramach wyjątku. Decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę, pracodawca składa na piśmie, pouczając jednocześnie o możliwości odwołania się od decyzji do sądu pracy.

Kiedy pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia?

Przesłanki dopuszczające skorzystanie przez pracodawcę z rozwiązania umowy w omawianym trybie wymienia art. 52 § 1 Kodeksu pracy (kp). Są to sytuacje:

• ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych;
• popełnienia przestępstwa w czasie trwania umowy o pracę, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie pracownika na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem;
• zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

Zobacz serwis: Praca

Jakie obowiązki ma pracownik?

Pracownik, zawierając umowę o pracę, zobowiązuje się jednocześnie do świadczenia pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym (art. 22 § 1 kp).

Bardziej szczegółowe obowiązki zawiera art. 100 kp, który zobowiązuje pracownika do:

• przestrzegania czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy;
• przestrzegania regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku;
• przestrzegania przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych;
• dbania o dobro zakładu pracy, chronienia jego mienia oraz zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę;
• przestrzegania tajemnicy określonej w odrębnych przepisach;
• przestrzegania w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.

Obowiązkiem każdego pracownika jest także przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy określonych w art. 211 kp.

POLECAMY: E - wydanie Dziennika Gazety Prawnej

Ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych

Przesłanka „ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych” nie jest wyraźnie doprecyzowana w przepisach. Z tego względu każdy przypadek powinien być poddany starannej ocenie z uwzględnieniem wszelkich okoliczności. Takie naruszenie warunkuje:

• wina pracownika;
• ciężkie naruszenie obowiązku podstawowego;
• zagrożenie interesów pracodawcy.

Samo naruszenie obowiązku pracowniczego nie jest wystarczającym powodem do rozwiązania stosunku pracy. Jak wynika z postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2008 r., (sygn. akt I PK 229/07) użyte w art. 52 § 1 pkt 1 kp określenie „ciężkiego naruszenia” należy tłumaczyć z uwzględnieniem stopnia winy pracownika i zagrożenia dla interesów pracodawcy powstałego wskutek jego działania (zaniechania)”. Wymóg łącznego wystąpienia wyżej wymienionych przesłanek, przywołany został również w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2016 r., (sygn. akt I PK 94/15).