Transport sanitarny

Zdarza się często, że pacjent u którego zdiagnozowano poważną dolegliwość otrzymuje od lekarza prowadzącego skierowanie na badanie, które może zostać wykonane jedynie w specjalistycznym podmiocie leczniczym, dysponującym odpowiednim sprzętem, lecz oddalonym od miejsca pobytu pacjenta. Dowóz pacjenta, ze względu na jego stan zdrowia wymaga skorzystania z transportu sanitarnego, na który jednak lekarze nie zawsze chcą wypisać zlecenie. Czy słusznie?

Czym jest transport medyczny

Odpowiedzi na tak postawione pytanie należy szukać przede wszystkim w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. 2016, poz. 1793 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 pkt. 33 a ustawy transport sanitarny wykonywany jest specjalistycznymi środkami transportu lądowego, wodnego i lotniczego, a środki te muszą spełniać cechy techniczne i jakościowe określone w polskich normach przenoszących europejskie normy zharmonizowane (art. 161 ba w.w. ustawy).

Nie ulega też wątpliwości, że w świetle aktualnych regulacji prawnych transport sanitarny nie jest wykonywaniem działalności leczniczej, nie jest też więc świadczeniem zdrowotnym.

POLECAMY: E - wydanie Dziennika Gazety Prawnej

Komu przysługuje bezpłatny transport sanitarny

Krąg świadczeniobiorców (pacjentów) uprawnionych do bezpłatnego transportu sanitarnego wskazuje art. 41 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Transport ten przysługuje pacjentowi, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego do najbliższego podmiotu leczniczego, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem w przypadkach:

konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym;
wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.

Ponadto transport sanitarny przysługuje także pacjentowi z dysfunkcją narządu ruchu uniemożliwiającą korzystanie że środków transportu publicznego, w celu odbycia leczenia – do najbliższego podmiotu leczniczego udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem. Także i w tym przypadku warunkiem przyznania pacjentowi bezpłatnego transportu sanitarnego jest zlecenie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego.

Bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego przysługuje jednak tylko tej osobie, dla której ze względu na dysfunkcję ruchu w ogóle nie ma możliwości korzystania z takiego transportu. Uprawnienie to nie przysługuje osobie, dla której ze względu na dysfunkcję ruchu skorzystanie z takiego transportu będzie bardzo trudne, ale możliwe np. przy pomocy osób trzecich (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2016 roku II GSK 1053/15 LEX nr 2190630).

Zobacz: Prawa pacjenta