Skierowanie do sanatorium

Lekarz wydający skierowanie

Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe czy rehabilitację uzdrowiskową wystawia lekarz pierwszego kontaktu, specjalista albo lekarz ze szpitala. Lekarz ten musi mieć podpisaną umowę z NFZ na świadczenie usług w danym roku lub pracować w placówce, która jest taką umową związana.

Przy ocenie czy dany pacjent kwalifikuje się do leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej lekarz bierze pod uwagę:

1. stan zdrowia pacjenta;
2. możliwość leczenia uzdrowiskowego przy wykorzystaniu właściwości naturalnych surowców leczniczych;
3. przebieg choroby będącej wskazaniem do leczenia uzdrowiskowego lub rehabilitacji uzdrowiskowej, w ramach kierunków leczniczych uzdrowisk, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy;
4. efekty przebytego w przeszłości leczenia uzdrowiskowego lub rehabilitacji uzdrowiskowej, jeżeli pacjent korzystał z tej formy leczenia lub rehabilitacji;
5. zdolność pacjenta do samoobsługi i samodzielnego poruszania się lub zdolność pacjenta do samoobsługi i samodzielnego przemieszczania się na wózku inwalidzkim (§ 4. Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 5 stycznia 2012 r. w sprawie sposobu kierowania i kwalifikowania pacjentów do zakładów lecznictwa uzdrowiskowego).

W celu zebrania informacji na temat aktualnego stanu zdrowia pacjenta niezbędne jest przeprowadzenie podstawowych badań i uzyskanie ich wyników.

Zobacz również: Co warto wiedzieć o wyjeździe do sanatorium z NFZ?

Przeciwwskazania

Istnieje także kilka sytuacji, określonych we wspomnianym wyżej rozporządzeniu, które stanowią przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej. Są to:

1. stan chorobowy, w którym leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitacja uzdrowiskowa przy wykorzystaniu właściwości naturalnych surowców leczniczych mogłyby spowodować pogorszenie stanu zdrowia pacjenta;
2. choroba zakaźna w fazie ostrej;
3. ciąża i połóg;
4. czynna choroba nowotworowa oraz okres przed upływem:

• 5 lat w przypadku: czerniaka złośliwego, białaczki, ziarnicy złośliwej, chłoniaków złośliwych, nowotworów nerki,
• 12 miesięcy w przypadku innych nowotworów złośliwych

– od zakończenia leczenia operacyjnego, chemioterapii lub radioterapii, z wyłączeniem leczenia hormonalnego.

Zobacz również: Co sanatorium musi zapewnić pacjentowi?

Szczególne wskazania i przeciwwskazania

Gdy lekarz stwierdzi brak powyższych przeciwwskazań, bierze pod uwagę szczegółowe wskazania i przeciwwskazania uzależnione od poszczególnych rodzajów zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, które zostały określone w załącznikach do wspomnianego rozporządzenia Ministra Zdrowia.

Wysłanie skierowania do NFZ

W przypadku ziszczenia się warunków do wydania skierowania i braku przeciwwskazań lekarz sporządza skierowanie. Następnie powinien wysłać je do wojewódzkiego oddziału NFZ właściwego ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta. Nie ma jednak konieczności wysłania go przez lekarza, może to uczynić również sam zainteresowany. Ważne, by na kopercie  umieszczono sformułowanie: „skierowanie na leczenie uzdrowiskowe”.

Weryfikacja lekarza specjalisty

W ramach NFZ skierowanie zostaje zweryfikowane przez lekarza specjalistę w dziedzinie balneoklimatogii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej pod względem celowości w ciągu 30 dni od daty wpływu dokumentu do właściwego oddziału. W przypadkach uzasadnionych, np. konieczności uzupełnienia dokumentacji medycznej przesyłanej razem ze skierowaniem, termin ten może zostać przedłużony o 14 dni. Kolejność rozpatrywania skierowań wyznacza data wpływu do oddziału NFZ.

Lekarz specjalista właściwego oddziału NFZ może uznać dane skierowanie na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową za nieuzasadnione. W takim przypadku zwraca je lekarzowi, który je wystawił i uzasadnia swoją decyzję.

Wybór uzdrowiska

Pacjent nie ma możliwości wybrania miejscowości leczenia uzdrowiskowego czy rehabilitacji uzdrowiskowej. Lekarz wydający skierowanie może zamieścić adnotację wskazująca miejscowość, ale NFZ nie jest nią związany. Dopiero na etapie weryfikacji skierowania przez lekarza specjalistę, po stwierdzeniu jego zasadności, zostanie określone miejsce, rodzaj i czas trwania leczenia. Warto wspomnieć, że NFZ nie jest również związany terminem leczenia wskazanym przez pacjenta.

Polecamy serwis: NFZ

Ważność skierowania

Skierowanie dotyczące osób dorosłych jest ważne 18 miesięcy od dnia jego wystawienia. NFZ informuje pacjenta na piśmie o terminie rozpoczęcia, miejscu oraz rodzaju leczenia najpóźniej 14 dni przed jego rozpoczęciem. W przypadku braku miejsc na odbycie leczenia pacjent zostaje wpisany na listę oczekujących. Ma prawo do uzyskiwania informacji, które miejsce zajmuje na liście. Po upływie 18 miesięcy skierowanie zostaje zwrócone do lekarza, który je wystawił. O utracie ważności dokumentu NFZ informuje zainteresowanego na piśmie.

Prawo do rezygnacji z wyjazdu

Pacjent ma prawo do rezygnacji z wyjazdu do sanatorium. Powinien bezzwłocznie zwrócić skierowanie do właściwego oddziału NFZ oraz w formie pisemnej uzasadnić i udokumentować rezygnację. NFZ przyznaje jej zasadność w przypadkach:

1. wypadku losowego (np. śmierć członka rodziny czy wypadek);
2. choroby ubezpieczonego;
3. braku możliwości uzyskania przez ubezpieczonego urlopu wypoczynkowego we wskazanym w skierowaniu terminie.

Jeżeli przyczyny te zostaną uznane przez NFZ za uzasadnione, zostaje wyznaczony inny termin leczenia. Jeśli jednak NFZ uzna podane przez pacjenta przyczyny za nieuzasadnione, zwrócone skierowanie dotrze już po rozpoczęciu turnusu albo wcale nie zostanie zwrócone, pacjent będzie mógł ubiegać się o wyjazd dopiero z upływem roku od daty turnusu, na który miał wyjechać.

Polecamy serwis: Sanatorium

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego