Orzeczenie sądu o separacji

Orzeczenie o separacji – o czym rozstrzyga sąd?

Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny rozkład pożycia, każdy z nich może żądać, ażeby sąd orzekł separację. Jeśli separacji żąda jeden z małżonków, powinien wnieść pozew do sądu, który następnie rozpoznaje sprawę według przepisów o postępowaniach odrębnych. Z kolei, jeśli małżonkowie są zgodni co do żądania orzeczenia separacji, kierują wniosek do sądu, który rozpatruje go w postępowaniu nieprocesowym.

Warto jednak wiedzieć, że takie postępowanie, czy to w procesie według przepisów o postępowaniach odrębnych, czy w postępowaniu nieprocesowym, kończy się wydaniem orzeczenia separacji. Orzeczenie (wyrok w postępowaniu wg przepisów o postępowaniach odrębnych albo postanowienie w postępowaniu nieprocesowym) zawiera również inne elementy

Polecamy: Umowy z rodziną - jak rozliczać podatki (PDF)

Orzeczenie o winie

Orzeczenie separacji obliguje zasadniczo sąd do orzeczenia, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Sąd może orzec o winie jednego lub obojga małżonków, może też ustalić, że małżonkowie nie ponoszą winy. Sąd zaniecha natomiast orzeczenia o winie na zgodne żądanie małżonków. Zgodne żądanie może zostać wyrażone na rozprawie, ale może też wynikać z samego faktu złożenia zgodnego wniosku w postępowaniu nieprocesowym.

Sąd rozstrzygnie o winie małżonka, gdy uzna, że jego zachowanie przyczyniło się do powstania lub pogłębienia rozkładu pożycia. Obojętne jest natomiast, w jakim stopniu każde z małżonków przyczyniło się do tego. Stąd możliwe jest przypisanie obojgu małżonkom winy rozkładu pożycia.

Najczęściej rozkład pożycia jest skutkiem wystąpień wielu przyczyn, a nie jednej. Jedną z najpowszechniej występujących przyczyn rozkładu pożycia jest zdrada, jako naruszająca normy moralne i przejaw rażącej nielojalności wobec współmałżonka (por. wyrok SN z 6 maja 1997 r., I CKN 86/97). Także pozory zdrady mogą zostać zakwalifikowane jako zawiniona przyczyna rozkładu pożycia. Naruszenie (poza już wspomnianym obowiązkiem wierności) podstawowych obowiązków małżeńskich, takich jak: wspólne pożycie, wzajemna pomoc, współdziałanie dla dobra rodziny, przyczynianie się do zaspokajania potrzeb rodziny, również uzasadniają przypisanie małżonkowi winy rozkładu pożycia. Taką przyczynę może stanowić: nie usprawiedliwiony poważnymi względami wyjazd jednego z małżonków do innej miejscowości z zamiarem stałego pobytu (por. orzeczenie SN z 15 listopada 1951 r., C 1003/51), brak lojalności jednego z małżonków wobec drugiego (por. wyrok SN z 20 kwietnia 2004 r., V CK 273/03), opuszczenie żony w zaawansowanej ciąży, odmowa wsparcia w trudnych chwilach, nieinteresowanie się porodem (por. wyrok SN z 12 marca 2010 r., I ACa 35/10), czy nawet zmiana religii (por. wyrok SN z 25 sierpnia 2004 r., IV CK 609/03).