Zasady przewozu osób, czyli jakie prawa i obowiązki ma podróżny

Zgodnie z art. 774 kodeksu cywilnego przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Stronami umowy przewozu osób są przewoźnik i podróżny. Powyższy przepis jednoznacznie wskazuje, iż przewóz jest wykonywany przez przewoźnika w zakresie działalności jego przedsiębiorstwa. Umowa przewozu należy do kategorii umów o świadczenie usług (przewóz stanowi rodzaj usługi). Z uwagi na to, iż jest to umowa rezultatu jest również kwalifikowana jako odmiana umowy o dzieło (rezultat stanowi dowóz rzeczy bądź osoby do miejsca przeznaczenia).

Polecamy: e-wydanie Dziennik Gazeta Prawna

Zobacz też: Reklamacje

Elementy przedmiotowo istotne umowy przewozu osób (elementy, które muszą być spełnione, aby dana umowa była uważana za umowę przewozu):

• ustalenie przedmiotu przewozu – określona osoba (podróżny);
• określenie trasy przewozu – oznaczenie punktu początkowego i końcowego, między którymi ma zostać dokonany przewóz; najczęściej jest ogłoszona publicznie np. na stronie internetowej przewoźnika;
• określenie wynagrodzenia należnego za przewóz – umowa przewozu nie może być nieodpłatna, określenie wynagrodzenia jest obligatoryjne.

Zasady przewozu osób

Zgodnie z art. 776 k.c. przewoźnik obowiązany jest do zapewnienia podróżnym odpowiadających rodzajowi transportu warunków bezpieczeństwa i higieny oraz takich wygód, jakie ze względu na rodzaj transportu uważa się za niezbędne. Za bagaż podręczny, który podróżny przewozi ze sobą, przewoźnik ponosi odpowiedzialność tylko wtedy, gdy szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika. Natomiast za bagaż powierzony przewoźnik odpowiada według zasad przewidzianych dla przewozu rzeczy. Zgodnie z art. 788 § 1 k.c. odszkodowanie za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki (bagażu powierzonego) w czasie od przyjęcia do przewozu nie może przewyższać zwykłej wartości przesyłki (bagażu powierzonego). Jeżeli szkoda wynikła z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa przewoźnika, odpowiada on ponad wartość powierzonego bagażu.

Roszczenia z umowy przewozu osób przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu, a gdy przewóz nie został wykonany – od dnia, kiedy miał być wykonany.

Roszczenia z umowy przewozu rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia dostarczenia przesyłki, a w razie całkowitej utraty przesyłki lub jej dostarczenia z opóźnieniem – od dnia, kiedy przesyłka miała być dostarczona.

Na podstawie art. 16 ustawy prawo przewozowe możliwa jest ustna forma zawarcia umowy przewozu: