Czym są godziwe zarobki

Godziwe zarobki, to takie wynagrodzenie, które pozwala pracownikom zaspokajać podstawowe potrzeby ekonomiczne, społeczne i kulturalne pracowników oraz ich rodzin.

Pojęcie prawa do godziwego, sprawiedliwego wynagrodzenia zawarte jest w Europejskiej Karcie Społecznej.

Prawa do sprawiedliwego wynagrodzenia według Europejskiej Kart Społecznej to prawo pracowników do:

• takiego wynagrodzenia, które zapewni im i ich rodzinom godziwy poziom życia;
• zwiększonej stawki wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych;
• mężczyzn i kobiet, do jednakowego wynagrodzenia za pracę jednakowej wartości;
• rozsądnego okresu wypowiedzenia w razie zwolnienia z pracy;
• zezwolić na dokonywanie potrąceń z wynagrodzeń tylko na warunkach i w zakresie przewidzianym w ustawodawstwie krajowym lub ustalonym w układach zbiorowych pracy lub w orzeczeniach arbitrażowych.

Wykonywanie tych praw powinno być zapewnione w drodze swobodnie zawartych układów zbiorowych pracy, w drodze prawnie określonych mechanizmów ustalania wynagrodzeń, lub za pomocą innych środków, odpowiednich do warunków krajowych. Co oznacza, że im bogatsze państwo czy region, tym wyższy jest oczekiwany poziom życia, który może zostać uznany za godziwy.

Polska przyjęła postanowienia Karty w 1991 roku, jednak bez zapisu zapewniającego pracownikom prawo do godziwego wynagrodzenia zapewniającego wystarczający poziom życia ich samych i ich rodzin.

W kodeksie pracy znajduje się zapis, zgodnie z którym pracownik ma prawo do godziwego wynagrodzeni za pracę. Natomiast warunki realizacji tego prawa określają przepisy prawa pracy oraz polityka państwa w dziedzinie płac, w szczególności poprzez ustalenie minimalnego wynagrodzenia. Oznacza to, że w polskim prawie minimalne wynagrodzenie uznaje się za synonim godziwego wynagrodzenia. Jednak w obecnych czasach trudno jest utożsamiać zarobki minimalne z zarobkami godziwymi. Minimalne wynagrodzenie obecnie wynosi 1276 zł brutto. Ciężko jest sobie wyobrazić, aby pracownik był wstanie za taką kwotę zaspokoić podstawowe potrzeby życiowe sobie i swojej rodzinie.

Podstawa prawna: Art. 13 Kodeksu pracy