Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania

Konwencja Modelowa OECD

Konwencja Modelowa OECD w sprawie podatku od dochodu i od majątku jest wzorem wykorzystywanym przez państwa w trakcie negocjacji umów dwustronnych dotyczących unikania podwójnego opodatkowania. Konwencja Modelowa ma charakter elastyczny, ze względu na konieczność jej bieżącego aktualizowania. Konieczność ta wynika z zachodzących zmian ekonomicznych oraz powstających problemów związanych ze stosowaniem przepisów prawa podatkowego. Konwencja Modelowa jest wykorzystywana zarówno przez przedstawicieli państw negocjujących dwustronne umowy, jak i przez prawników i księgowych, dokonujących wykładni tych umów dla klientów.

Konwencja Modelowa OECD stanowi wzór dla zawieranych umów dwustronnych, w związku z czym rozwiązania zawarte w poszczególnych umowach nie są identyczne. Pojawiające się różnice wynikają w dużej mierze z faktu, że Modelowa Konwencja OECD w niektórych przypadkach proponuje alternatywne rozwiązania. Wybór konkretnego rozwiązania obowiązującego w relacji między państwami, jest dokonywany w trakcie negocjacji między władzami państw zawierających umowę. Możliwe jest również wprowadzenie rozwiązania nieprzewidzianego przez Konwencję Modelową OECD. Należy także zauważyć, że Konwencja Modelowa OECD podlega, co pewien czas zmianom.

Polecamy: Kodeks pracy 2018. Praktyczny komentarz z przykładami PREMIUM

Obowiązek podatkowy

Warto w tym miejscu wyjaśnić, czym jest obowiązek podatkowy. Definicja obowiązku podatkowego znajduje się w art. 4 Ordynacji podatkowej. Obowiązkiem podatkowym jest wynikająca wyłącznie z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Każda ustawa podatkowa odrębnie reguluje, właściwie dla podatku, które zdarzenie lub zdarzenia, powodują powstanie obowiązku podatkowego. Konkretyzacja obowiązku podatkowego występuje w zobowiązaniu podatkowym, którego jest źródłem. Zobowiązanie podatkowe jest to bowiem konkretne zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonym w przepisach prawa podatkowego.

Nieograniczony czy ograniczony obowiązek podatkowy

Zastosowanie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ma miejsce wówczas, gdy dochodzi do zetknięcia nieograniczonego ograniczonego obowiązku podatkowego. Z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym mamy do w przypadku, gdy osoby fizyczne mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski – są polskimi rezydentami. Wówczas podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.