Pracownik ma prawo do przerw w pracy

Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. Zatem do czasu pracy wlicza się nie tylko okres wykonywania pracy, ale także:

• oczekiwanie na przydział pracy,

• niewykonywanie pracy w razie przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy albo niezawinionego przestoju (art. 81 k.p.),

• przerwy w pracy:

- 15-minutowa przerwa na spożycie posiłku (art. 134 k.p.),

- z tytułu pracy w warunkach szczególnie szkodliwych lub uciążliwych dla zdrowia (art. 145 par. 1 k.p.),

- na karmienie dziecka piersią (art. 187 k.p.),

- po godzinie pracy z komputerem (par. 7 rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe),

- 15-minutowa przerwa na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek (art. 17 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych),

- 30-minutowa przerwa pracownika młodocianego, którego dobowy wymiar czasu pracy przekracza 4,5 godziny (art. 202 par. 3¹ k.p.),

• szkolenie bhp (art. 237³ par. 3 k.p.),

• niewykonywanie pracy w związku z przeprowadzaniem badań okresowych i kontrolnych w godzinach pracy (art. 229 par. 3 k.p.),

• przeprowadzanie w godzinach pracy badań lekarskich w związku z ciążą (art. 185 par. 2 k.p.),

• niewykonywanie pracy w związku z wzięciem udziału w konsultacjach, o których mowa w art. 237^11a k.p.

• nauka młodocianego w wymiarze wynikającym z obowiązkowego programu zajęć szkolnych, bez względu na to, czy odbywa się ona w godzinach pracy (art. 202 par. 3 k.p.).

Przerwa na spożycie posiłku

Pracownikowi przysługuje 15-minutowa przerwa wliczana do czasu pracy, jeżeli jego dobowy wymiar wynosi co najmniej sześć godzin (art. 134 k.p.). Prawo do przerwy związane jest z faktycznym czasem wykonywania pracy w danym dniu, a nie z wymiarem czasu pracy danego pracownika. Taka sama przerwa (15 minut) przysługuje zatem pracownikowi, którego dobowy wymiar czasu pracy wynosi 12 godzin, jak i pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy, który tylko w niektóre dni pracuje sześć godzin (wówczas w te dni pracodawca jest obowiązany zapewnić mu przerwę w pracy).

Przerwa na posiłek przysługuje bez względu na to, czy pracownik rzeczywiście spożywa posiłek podczas tej przerwy czy nie. Wprowadzenie jej nie może oznaczać skrócenia dobowego wymiaru czasu pracy, czyli opuszczenia pracy wcześniej o 15 minut. Jest ona niezależna od innych przewidzianych prawem przerw w pracy, np. przerwy po godzinie pracy z komputerem.