Wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony - roszczenia pracownika

Od 22 lutego 2016 r. okresy wypowiedzenia umów terminowych zostały zrównane z okresami wypowiedzenia umów bezterminowych >>>

Funkcja umów zawieranych na czas określony

Umowy, zawierane w obrocie, na czas określony mają gwarantować stronom stosunku prawnego określony czas jego trwania. Z generalnej zasady prawa cywilnego wynika, iż umów terminowych nie można wypowiadać, chyba że co innego wynika z ich treści. Zasada ta ma swoja kontumację w Kodeksie pracy. Z przepisu art. 30 § 1 pkt 4 k.p. wynika bowiem podstawowa zasada odróżniająca umowy terminowe od umów na czas nie określony, ustanawiając funkcję takich umów. Jest nią stabilizacja stosunku pracy na czas ustalony przez strony, wykluczająca możliwość jej wcześniejszego rozwiązania z woli jednej ze stron (dotyczy to zarówno pracodawcy, jak i pracownika). Ta funkcja, zwłaszcza przy umowach długoterminowych, powinna być decydująca dla wykładni pozostałych przepisów, w tym zwłaszcza przepisów o rozwiązywaniu umów terminowych.

Możliwość wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony

Aby w ogóle możliwe było wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony, umowa ta musi być zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy i musi zawierać klauzulę o możliwości jej wypowiedzenia. Wypowiedzenia można dokonać nie tylko po upływie 6 miesięcy trwania umowy, lecz także przed tym terminem (uchwała Sądu Najwyższego z 7.09.1994 r., I PZP 35/94, OSNAP 1994/11/173).  Jedynie umowa o pracę musi być zawarta na okres minimum 6 miesięcy.

Możliwe jest rozwiązanie umowy zawartej na czas określony za obopólną zgodą na mocy porozumienia stron (uchwała Sądu Najwyższego z 14.06.1994 r., I PZP 26/94, OSNAP 1994/8/126).

Nowe zasady wypowiadania umów na czas określony: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami + PDF.