Dyskryminacja konsumentów z innego kraju

„Nie wysyłamy towarów do Polski…”  - skargi konsumenckie o charakterze dyskryminacyjnym

Przedsiębiorcy mają swobodę przy określaniu zakresu terytorialnego swojej działalności, jednak skargi kierowane przez konsumentów do centrów sieci ECC-Net pokazują, że wybrane praktyki rynkowe stosowane przez firmy są kształtowane ze szkodą dla konsumentów oraz nie są zgodne z Dyrektywą 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej usług na rynku wewnętrznym.

Dyrektywa usługowa 2006/123/WE obliguje państwa członkowskie do usuwania przeszkód, jakie napotykają konsumenci w momencie nabywania usługi od usługodawcy z innego kraju UE.

Zgodnie z art. 20 Dyrektywy 2006/123/WE:

1. Państwa członkowskie zapewniają, że na usługobiorcę nie są nakładane dyskryminacyjne wymogi z uwagi na jego przynależność państwową lub miejsce zamieszkania.
2. Państwa członkowskie zapewniają, że ogólne warunki dostępu do usługi, udostępnione przez usługodawcę ogółowi ludności, nie zawierają dyskryminacyjnych postanowień dotyczących przynależności państwowej lub miejsca zamieszkania usługobiorcy, nie wykluczając jednak możliwości zachowania różnic w tych warunkach dostępu, które są bezpośrednio uzasadnione obiektywnymi kryteriami.

Polecamy serwis: Konsument w UE

Dyskryminacja usługobiorców

Nierówne traktowanie wiąże się nie tylko bezpośrednio z przynależnością narodową lub z miejscem zamieszkania, ale też z czynnikami, które są  równoznaczne z przynależnością narodową lub miejscem zamieszkania np. kraj wydania karty kredytowej, czy miejsce dostawy produktu. Dyskryminacja może przybrać formę obowiązku, nałożonego jedynie na obywateli danego państwa członkowskiego, np. wymóg dostarczenia oryginalnych dokumentów, poświadczonych kopii, zaświadczenia o obywatelstwie lub urzędowego tłumaczenia dokumentów w celu skorzystania z usług, bądź z korzystniejszych warunków czy cen.

W przypadku każdej sprawy potrzebna jest jednak dokładna analiza celem ustalenia czy odmienne traktowanie jest uzasadnione obiektywnymi kryteriami – tłumaczy Piotr Stańczak, Dyrektor ECK w Polsce. Obiektywne kryteria to na przykład: dodatkowy koszt nałożony na konsumenta, który wynika z konieczności dostarczenia produktu do znacznie oddalonego miejsca, różnice co do prawa między miejscem zamieszkania konsumenta a krajem, w którym znajduje się siedziba przedsiębiorcy, czy np. różne okresy urlopowe w poszczególnych państwach członkowskich.