Zniesławienie po nowelizacji

Przedmiotem przestępstwa zniesławienia jest dobre imię jednostki, grupy osób i instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej bez osobowości prawnej. Mówi o tym art. 212 Kodeksu karnego.

Przestępstwa pomówienia (zniesławienia) podlegają trybowi ścigania z oskarżenia prywatnego, co oznacza, że jedynie od woli pokrzywdzonego i od jego inicjatywy będzie zależało wszczęcie postępowania, gdyż jedynie on może wnieść akt oskarżenia. Jeżeli pokrzywdzonym jest osoba prawna, czynności procesowych dokonuje organ uprawniony do działania w jej imieniu. Akt oskarżenia może jednak wnieść również prokurator, gdy uzna, że wymaga tego interes społeczny.

Do tej pory przestępstwo zniesławienia było zagrożone karą grzywny, ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku. Nowelizacja zniosła karę pozbawienia wolności za podstawowy typ tego przestępstwa.

Dawniej, jeżeli sprawca dopuszczał się zniesławienia za pomocą środków masowego komunikowania, podlegał grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Ustawodawca w wyniku nowelizacji przepisów obniżył karę pozbawienia wolności do roku.

Zobacz również serwis: Sprawy karne

Nie popełnia przestępstwa zniesławienia, kto publicznie podnosi lub rozgłasza prawdziwy zarzut:
1) dotyczący postępowania osoby pełniącej funkcję publiczną lub
2) służący obronie społecznie uzasadnionego interesu.

Jeżeli zarzut dotyczy życia prywatnego lub rodzinnego, dowód prawdy może być przeprowadzony tylko wtedy, gdy zarzut ma zapobiec niebezpieczeństwu dla życia lub zdrowia człowieka albo demoralizacji małoletniego.

Zobacz również: Nowelizacja kodeksów karnych