Świadek koronny - podstawowe informacje

Pojęcie świadka koronnego i zakres stosowania

Zgodnie z art. 2 ustawy o świadku koronnym (dalej: UstŚK), pod pojęciem świadka koronnego należy rozumieć podejrzanego, który został dopuszczony do składania zeznań w charakterze świadka, na zasadach i w trybie określonych UstŚK.

Świadkiem koronnym nie może zostać każdy podejrzany, co wynika z art. 1 i 4 UstŚK. Można więc stwierdzić, iż ustawodawca wybrał sobie przestępstwa, które mają dla niego spore znaczenie i w rezultacie zezwolił na przyznanie tytułu świadka koronnego tylko w wybranych przypadkach.

Polecamy: Kodeks kierowcy - zmiany 2019

Według art.1 UstŚK, tytuł ten może być przyznany podejrzanemu w sprawach o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego. Dodatkowo świadkiem koronnym może zostać podejrzany o przestępstwo z art. 228 §1 i 3-6 Kodeksu karnego (dalej: k.k.) - tj. sprzedajność, art. 229 §1 i 3-5 k.k. - tj. przekupstwo, art. 230 §1 k.k. i art. 230a §1 k.k. - tj. płatna protekcja, art. 231 §1 i 2 k.k. - tj. nadużycie funkcji, art. 250a §1 i 2 k.k. - tj. nakłanianie do głosowania, art. 258 k.k. - tj. zorganizowana grupa przestępcza i związek przestępczy, art. 296a §1, 2 i 4 k.k. - tj. łapownictwo menedżerskie. Nadto świadkiem koronnym może być podejrzany na podstawie przepisów Ustawy o sporcie, które wymieniono w art. 46 ust. 1, 2 i 4 - tj. przyjęcie lub udzielenie korzyści majątkowej lub osobistej, art. 47 - tj. wykorzystywanie wiedzy o czynie zabronionym z art. 46 w zakładach wzajemnych oraz z art. 48 ust. 1 i 2 - tj. pośrednictwo w ustalaniu wyniku.

Natomiast, zgodnie z art. 4 UstŚK przepisów nie stosuje się do podejrzanego, który w związku z udziałem w przestępstwie lub przestępstwie skarbowym określonym w art. 1 UstŚK: usiłował popełnić albo popełnił zbrodnię zabójstwa lub współdziałał w popełnieniu takiej zbrodni, nakłaniał inną osobę do popełnienia czynu zabronionego, określonego w art. 1 UstŚK, w celu skierowania przeciwko niej postępowania karnego bądź kierował zorganizowaną grupą albo związkiem mającymi na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego.

Postanowienie i dowód z zeznań świadka koronnego

Postanowienie w przedmiocie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego jest wydawane przez sąd okręgowy właściwy dla miejsca prowadzenia postępowania przygotowawczego na wniosek prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze, złożony po uzyskaniu zgody Prokuratora Generalnego lub upoważnionego przez niego zastępcy Prokuratora Generalnego (art. 5 ust. 1 UstŚK). Wówczas sąd bada, na podstawie danych zawartych we wniosku i materiałach zgromadzonych w sprawie, czy zachodzą warunki określone w art. 1, 3 i 4 UstŚK. Postanowienie w przedmiocie dopuszczenia dowodu z zeznań świadka koronnego wydaje się w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku, przy czym należy mieć na uwadze fakt, iż prokuratorowi przysługuje zażalenie na wydane postanowienie.