Umowa sprzedaży nieruchomości na prawie niemieckim (Część II). Nabywanie nieruchomości przez obcokrajowców w Niemczech

Zobacz również: Umowa sprzedaży nieruchomości na prawie niemieckim (Część I)

Powyżej użyliśmy pojęcia hipoteki jako prawo zastawy na nieruchomości. Banki żądają najczęściej ustanowienia w celu zabezpieczenia udzielonego kredyt długu gruntowego, a nie hipoteki.

Dług gruntowy (Grundschuld), a nie hipoteka, zabezpiecza za tym najczęściej w Niemczech kredyty bankowe. Zarówno do powstania długu gruntowego jak i hipoteki niezbędny jest wpis w księdze wieczystej. Te instytucje prawne odróżniają się od siebie w sposób istotny. Hipoteka zabezpiecza oznaczoną wierzytelność jest z nią związana (tzw. akcesoryjność). Oznacza to, że jeżeli dłużnik spłaci 1/3 wierzytelności, to automatycznie 1/3 hipoteki należy do dłużnika. W wypadku spłacenia długu zabezpieczonego hipoteką, hipoteka musi być wykreślona z księgi wieczystej.

Dług gruntowy jest niezależny od istnienia i wysokości wierzytelności. Oznacza to, że nawet w wypadku spłacenia długu, dla którego ustanowiony był dług gruntowy, istnieje on w pełnej wysokości dalej. Ten dług gruntowy może być użyty dla zabezpieczenia innego długu. Tu też leży pewne niebezpieczeństwo dla dłużnika, ponieważ bank może użyć ustanowionego i spłaconego już długu gruntowego do zabezpieczenia dalszych długów dłużnika.

Poza tym właściciel nieruchomości może sam ustanowić dla siebie samego dług gruntowy (Eigentümergrundschuld) i potem go scedować , a więc odstąpić bankowi w wypadku zaciągnięcia kredytu.

Obydwa prawa zastawu na nieruchomości ustanawiane są w formie aktu notarialnego ze wzglęądu na – co banki albo inni wierzyciele żądają – poddanie się egzekucji przez dłużnika. Podobnie jak w Polsce taki akt notarialny zawierający hipotekę albo dług gruntowy są tytułami egzekucyjnymi.

Zobacz również: Kalkulator kosztów zakupu nieruchomości

Zasadniczo obcokrajowcy, niezależnie od przynależności państwowej, mogą nabywać nieruchomości w Niemczech bez ograniczeń. Nabywca , a dotyczy to też obywateli niemieckich, musi mieć ukończony 18 rok życia. W Niemczech nie ma ustawy, która ograniczałaby możliwości nabycia nieruchomości przez obywatela innego państwa unijnego.

Nabywca nieruchomości w Niemczech musi też uiścić podatek od nabycia nieruchomości – w zależności od landu – w wysokości 3,5 % do 5 % od wysokości ceny kupna. Wydziały ksiąg wieczystych uzależniają wpis do księgi od przedłożenia odpowiedniego zaświadczenia urzędu finansowego o uiszczeniu podatku od nabycia nieruchomości (tzw. Unbedenklichkeitsbescheinigung). Nie dotyczy to teraz obywateli polskich, ale nabycie nieruchomości w Niemczech nie ma wpływu na udzielenie zezwolenia na pobyt. Obowiązujący system podatkowy przewiduje też podatek spekulacyjny od sprzedaży nieruchomości Jeżeli czasokres między nabyciem a sprzedażą nieruchomości nie przekracza dziesięciu lat, to zysk ze sprzedaży podlega podatkowi dochodowemu.

Włączenie maklera związane jest z kosztami w wysokości 3% do 7 % ceny sprzedaży. Nie jest ustawowo ustalone kto ponosi te koszta, a więc sprzedawca, kupujący albo obydwoje po połowie. Zależy to od ustaleń stron umowy albo od zwyczaju w poszczególnych landach. Opłaty notarialne są ustalone przez ustawę związkową; oznacza to , że opłaty notarialne są na terenie Niemiec nie podlegają zmianą w zależności od landu. Opłaty notariusza przy cenie kuna np. mieszkania własnościowego za 200.000, ---€ wynoszą ok. 1010,--€ netto. Obecność tłumacza, jeżeli notariusz sam nie zna języka obcego, jest obowiązkowa. Poza tym kupujący albo sprzedający, którzy nie znają języka niemieckiego mają prawo żądać tłumaczenia nie tylko ustnego ale także pisemnego aktu notarialnego na ich język ojczysty. 

Zobacz również serwis: Konsument i umowy