Umowa rachunku bankowego w 2017 r.

Elementy przedmiotowo istotne umowy rachunku bankowego

Zgodnie z art. 725 kodeksu cywilnego istotą umowy rachunku bankowego, czyli essentialia negotti jest zobowiązanie się banku względem posiadacza rachunku do przechowywania jego środków pieniężnych oraz, jeżeli umowa tak stanowi, do przeprowadzania na jego zlecenie rozliczeń pieniężnych. Istotną cechą jest również ustawowe zastrzeżenie, iż bank może obracać czasowo wolne środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym z obowiązkiem ich zwrotu w całości lub w części na każde żądanie zgodnie z art. 726 k.c.

Zobacz serwis: Umowy

Zgodnie z art. 52 ustawy Prawo bankowe umowa rachunku bankowego jest zawierana na piśmie dla celów dowodowych. Elementy przedmiotowo istotne tej umowy wskazane zostały również w art. 52 ust. 2 niniejszej ustawy i stanowią określenie:

• stron umowy,
• rodzaju otwieranego rachunku,
• waluty rachunku,
• czasu trwania umowy,
• wysokości prowizji i opłat za czynności związane z wykonywaniem umowy.

Rozwiązanie umowy rachunku bankowego zawartej na czas nieoznaczony może nastąpić w każdym czasie wskutek wypowiedzenia przez którąkolwiek ze stron. Bank może wypowiedzieć taką umowę tylko z ważnych powodów. Najczęściej powody te określone są szczegółowo w umowie rachunku bankowego.

Rachunek bankowy dla przedsiębiorców

Choć w dzisiejszych czasach transakcje bezgotówkowe są wiodące w świecie biznesu, z przepisów prawa nie wynika bezpośredni obowiązek posiadania rachunku bankowego przez przedsiębiorców. Jednak przepisy Ordynacji podatkowej oraz Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zobowiązują  do przestrzegania ustawowych zasad z tym związanych. Zgodnie z art. 61 Ordynacji podatkowej zapłata podatków przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów następuje w formie polecenia przelewu. Obowiązek ten nie dotyczy opłaty skarbowej oraz zapłat podatków przez mikroprzedsiębiorców (w tych wypadkach możliwa jest zapłata gotówką).

Zgodnie z art. 104 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej za mikroprzedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.