Zagrożenie wysoką karą jako przesłanka tymczasowego aresztowania

Zgodnie z art. 258 § 2 Kodeksu postępowania karnego jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie czynu zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica przekracza 8 lat, a sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.

Na tle analizowanego przepisu powstają 2 zasadnicze wątpliwości:

- czy grożąca surowa kara to przesłanka samodzielna stosowania tymczasowego aresztu

- czy grożąca surowa kara rodzi automatyczne domniemanie prawne niewzruszalne, co do tego, iż oskarżony (lub podejrzany) może zakłócać przebieg postępowania (czyli innymi słowy – rodzi “obawę matactwa)?

Czy art. 258 § 2 KPK to samodzielna przesłanka stosowania aresztu?

W odpowiedzi na powyższe pytanie należy podkreślić, iż istnieje na powyższy temat poważna rozbieżność orzecznictwa oraz różnica zdań w literaturze procesu karnego.

W praktyce sądy często uważają, iż jest to samodzielna przesłanka stosowania tymczasowego aresztu. Z takim stanowiskiem autor niniejszego opracowania nie może się pogodzić i powołuje się tutaj na:

- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 2009 r. (sygn. WZ 15/09, OSNKW 2009/7/52, Biul.SN 2009/6/24 , Lex nr 503668) w którym SN wskazał wprost: “surowość grożącej oskarżonemu kary nie jest przeto, sama w sobie, wystarczającą przesłanką do stosowania tymczasowego aresztowania”

- postanowienie Sądu Apelacyjnego w Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2009 r. (sygn. II AKz 326/09, LEX nr 499987), w którym Sąd ten orzekł: “Niewłaściwe jest przyjęcie, że podstawa tymczasowego aresztowania z art. 258 § 2 k.p.k. "sama w sobie" stanowi przesłankę dalszego stosowania wobec oskarżonego tego środka zapobiegawczego

Powyższe oznacza, iż obok teoretycznego zagrożenia karą, muszą również zachodzić przesłanki ogólne stosowania tymczasowego aresztowania w postaci

- potrzeby zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania

- sytuacji, w której dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony (lub podejrzany) popełnił przestępstwo.

Zobacz: Kontakt z osobą tymczasowo aresztowaną

Czy 258 § 2 KPK sam w sobie stwarza domniemanie, że podejrzany może podjąć działania zakłócające prawidłowy tok postępowania?

Przedmiotowy przepis znaczna część sądów interpretuje niestety w ten sposób, iż obawa zagrożenia surowej kary automatycznie rodzi obawę matactwa (czyli powoduje powstanie 2 przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania). Przyjmuje się wówczas nawet, iż w takiej sytuacji nie trzeba uprawdopodobnić istnienia obawy matactwa – powstaje ona automatycznie. Jest to jakby niewzruszlane domniemanie prawne. Dla przykładu tak: