Obrona obligatoryjna

Wskazana konieczność posiadania obrońcy wynika z treści przepisu art. 22 kodeksu w sprawach o wykroczenia, który stanowi, iż obwiniony musi mieć obrońcę przed sądem, gdy jest głuchy, niemy, niewidomy. Musi on mieć również obrońcę wówczas, gdy zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.
Zobacz również: Obrona obligatoryjna
W toku procesu obwiniony jest badany przez biegłego psychiatrę pod kątem swojej poczytalności. W przypadku, gdy biegły stwierdzi poczytalność obwinionego co do zasady przestaje obowiązywać konieczność posiadania obrońcy, chyba że Sąd zadecyduje inaczej.
W ramach obowiązków obrońcy ustanowionego w sprawie, gdzie zachodzi obligatoryjna obrona musi on bezwzględnie podejmować następujące czynności:
- uczestniczyć w rozprawach przed sądem pierwszej i drugiej instancji (a także ewentualnie również w postępowaniu kasacyjnym);
- uczestniczyć w posiedzeniu sądu rozpatrującego wniosek oskarżyciela publicznego lub obwinionego o skazanie bez rozprawy (art. 60 § 2 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia);
- uczestniczyć we wszystkich posiedzeniach sądu drugiej instancji (art. 106 § 1 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia).
Zobacz serwis: Postępowanie wykroczeniowe
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.

- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat
Komentarze(0)
Pokaż: