Odszedł prawdziwy przedwojenny patriota

Ryszard Kaczorowski urodził się 26 listopada 1919 r. w Białymstoku. Pochodził z rodziny szlacheckiej, był młodszym synem Wacława i Jadwigi (z Sawickich) Kaczorowskich. Miał dwoje rodzeństwa. Przed wybuchem II wojny światowej, był instruktorem harcerskim. Po agresji sowieckiej 17 września 1939 r. tworzył Szare Szeregi, za co został aresztowany przez NKWD.

Zobacz też: Prezydent Lech Kaczyński nie żyje

Pomimo okrutnego przesłuchania i wymyślnych tortur oficerów radzieckich Ryszard Kaczorowski nie złamał się i do samego końca nie przyznawał się do winy. Jest to dowód niebywałego charakteru, gdyż oficerowie śledczy NKWD byli perfekcyjni w swoim fachu, co udowodnili wcześniej wysyłając tysiące niewinnych rodaków na pewną śmierć do łagrów.

Sowieci wściekli na niemożność złamania Kaczorowskiego skazują go na karę śmierci, którą ostatecznie zamieniają 10 lat łagrów. W praktyce 10 lat łagrów oznacza pewną śmierć. Organizator harcerstwa trafił do gułagu we wschodniej ZSRR w Kołymie, zwanej przez więźniów „Przeklętą wyspą”. Życie uratował mu układ Sikorski – Majski, który przywrócił stosunki dyplomatyczne między Polską a ZSRR, po tym jak we wrześniu 1939 r. sowieci uznali, że: „państwo Polskie przestało istnieć”.

Wprost z gułagu przyszły prezydent na uchodźtwie dotarł do armii gen. Andersa, gdzie wziął udział w bitwie, która po dziś dzień przyniosła chlubę polskiego oręża. W bitwie o klasztor na wzgórzu Monte Cassino.

W związku z sytuacją polityczną wytworzoną przez tzw. ład jałtański Ryszard Kaczorowski nie miał po co wracać do kraju, będącego satelitą ZSRR. Pozostał w Londynie, gdzie ukończył studia. Poświęcił się bez reszty harcerstwu. Był naczelnikiem Harcerzy w latach 1955–1967, a następnie przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego na uchodźstwie w latach 1967–1988. Ponadto pełnił funkcję komendanta reprezentacji polskiej na Międzynarodowym Jubileuszowym Jamboree 1957, oraz komendanta Światowego Zlotu Harcerstwa na Monte Cassino w 1969 i w Belgii w 1982.

W 1952 roku poślubił Karolinę Mariampolską, która również w swoim życiorysie miała epizod w łagrach. Małżeństwo miało dwie córki i pięcioro wnuków.
W 1986 r. Kaczorowski w rządzie na emigracji został ministrem do spraw krajowych i nieoczekiwanie po śmierci Kazimierza Sabbata 19 lipca 1989 r. objął urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie. Kaczorowski został namaszczony do pełnienia tej funkcji, przez swojego poprzednika.