Projekt nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji przyjęty

Mogą je świadczyć nadawcy telewizyjni, ale nie tylko – wydzielony, odrębny katalog filmów, z którego możemy skorzystać w wybranym przez nas czasie, może np. mieć operator kablowy, dostawca Internetu czy portal internetowy albo podmiot zupełnie niezależny, który uzyska prawa do rozpowszechniania tych utworów.

Dziś, w przeciwieństwie do tradycyjnych usług telewizyjnych, zasady świadczenia usług medialnych na żądanie nie są w polskim prawie ściśle regulowane. Tymczasem do wprowadzenia takich regulacji zobowiązuje nas dyrektywa unijna (dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/13/UE z dnia 10 marca 2010 r. – dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych). Wymaga ona m.in., by zatroszczyć się o bezpieczeństwo dzieci i by wspierać dostępność audycji europejskich.

Przyjęte przez rząd przepisy realizują zasadę „minimum regulacji”: ustalają obowiązki i obciążenia na najmniejszym możliwym poziomie, który spełnia wymogi dyrektywy audiowizualnej.

Co zakłada projekt?

• Dotyczy on polskich firm, których CELEM działalności gospodarczej jest udostępnianie audiowizualnych audycji na żądane.

Regulacją objęte więc zostaną podmioty, które  prowadzą działalność gospodarczą POLEGAJĄCĄ na udostępnianiu audycji audiowizualnych w celach zarobkowych. Zatem projekt NIE DOTYCZY ani osób, które działalności gospodarczej nie prowadzą (a więc np. tych, którzy publikują w sieci swoje filmiki), ani firm, które np. reklamują swą działalność publikując filmy o tym, co robią, albo publikują instrukcje obsługi w formie filmów. Udostępnianie musi także być publiczne, czyli – przynajmniej potencjalnie – odbierane przez masowego, nieoznaczonego odbiorcę.

Polskie firmy, które nowelizacja dotyczy, zostaną objęte m. in. wymogami dotyczącymi: – przekazów handlowych (reklamy, sponsorowania, telesprzedaży, lokowania produktów), – ochrony małoletnich przed potencjalnie szkodliwymi treściami, – promowania audycji europejskich i – zakazem propagowania nienawiści. Wymogi te zostały jednak określone w sposób elastyczny i adekwatny do potrzeb i możliwości krajowych przedsiębiorców.

• Podmioty dostarczające usługi na żądanie zostaną zobowiązane do corocznego sprawozdawania. NIE MA REJESTRU

Dziś świadczenie audiowizualnych usług medialnych nie wymaga żadnej rejestracji czy nawet zgłoszenia i sytuacja ta nie ulegnie zmianie. Projekt nie przewiduje bowiem tego typu obowiązków administracyjnych. Roczne sprawozdanie – realizujące na poziomie minimum wytyczne dyrektywy  audiowizualnej – jest środkiem wystarczającym i pozwalającym na swobodne podejmowanie działalności nowym podmiotom. Sprawozdania umożliwią wypełnienie obowiązków sprawozdawczych, jakie na Polskę nakłada dyrektywa. Kary za niezłożenie sprawozdania są ustalone na niskim poziomie – maksymalnie tysiąca złotych – i wymierzane będą dopiero po uprzednim wezwaniu do złożenia brakującego sprawozdania.