Udzielenie narkotyków w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej

Przedmiot ochrony omawianego przestępstwa to życie i zdrowie publiczne. Wskazane przestępstwo występuje zarówno w postaci typu uprzywilejowanego jak i typu kwalifikowanego. Jest również przestępstwem wieloodmianowym, kierunkowym (sprawca działa bowiem w określonym celu), formalnym (do znamion przestępstwa nie należy bowiem skutek).

Strona przedmiotowa przestępstwa. Typ uprzywilejowany i kwalifikowany przestępstwa.

Na podstawie art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zakazanym jest podejmowane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej działanie polegające na:

1. udzielaniu innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej;
2. ułatwianiu ich użycia;
3. nakłanianiu do użycia środka odurzającego lub substancji psychotropowych.

Używanie zakazanych środków psychoaktywnych to zgodnie z art. 4 pkt 31 to wprowadzenie do organizmu człowieka środka odurzającego, substancji psychotropowej niezależnie od drogi podania.

Udzielenie zakazanych substancji to dostarczenie, danie konsumentowi środków odurzających substancji psychotropowych w celu ich użycia.

Umożliwienie użycia środka odurzającego lub substancji psychotropowej oznacza działanie, prowadzące do stworzenia dogodnych warunków innej osobie do użycia środka odurzającego lub substancji psychotropowej.

Zobacz: Przestępstwa narkotykowe

Nakłanianie do użycia środków psychoaktywnych to wszelkie działania, które mają zmierzać do wywołania u innej osoby chęci sięgnięcia po zakazane środki odurzające lub substancje psychotropowe. Omawiane przestępstwo w postaci nakłaniania jest przestępstwem formalnym. Gdyż dla jego bytu obojętnym jest, czy osoba nakłaniana finalnie użyje środka odurzającego lub substancji psychotropowej.

Sprawca ma z założenia działać dla osiągnięcia korzyści majątkowej. Dla możliwości pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej bez znaczenia jest czy sprawca faktycznie taka korzyść majątkową osiągnął.

Działanie wypełniające znamiona przestępstwa określonego w art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w konkretnym przypadku uznane być może za przypadek mniejszej wagi. Rozwiązanie takie zawsze będzie stanowiło jedynie prawo Sądu nie jego obowiązek. Twierdzenie to ma takie oto konsekwencje praktycznie, że co do zasady brak przyjęcia przez Sąd, że sprawę zakwalifikować można jako przypadek mniejszej wagi nie może stanowić podstawy apelacyjnego zarzutu naruszenia prawa karnego materialnego.