Jakie dodatki przysługują do renty socjalnej

Prawo do renty socjalnej posiadają zarówno Polacy, jak i cudzoziemcy zamieszkujący i przebywający w Polsce. Warunkiem niezbędnym o otrzymania renty jest niezdolność do pracy. Niezdolność do pracy, aby uzasadniała prawo do renty socjalnej musi powstać przed ukończeniem 18 roku życi, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Do renty socjalnej przysługują następujące dodatki i świadczenia:

• dodatek kombatancki,
• dodatek za tajne nauczanie,
• dodatek kompensacyjny,
• świadczenie dla byłych żołnierzy – górników,
• świadczenie pieniężne dla osób deportowanych,
• ryczałt energetyczny.

Zobacz także: Na jakie dodatki do renty może liczyć rencista

Dodatek kombatancki przysługuje kombatantom i innym osobom, które ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.

Za kombatantów wojennych uznaje się osoby, które brały udział w wojnach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatek za tajne nauczanie przyznawany jest tym osobom, które w czasie okupacji prowadziły tajne nauczanie, lub przed dniem 1 września 1939 r. nauczały w języku polskim w szkołach polskich na terenie III Rzeszy Niemieckiej oraz byłego Wolnego Miasta Gdańska.

Przyznanie dodatku za tajne nauczanie następuje na wniosek zainteresowanego.

Świadczenie pieniężne dla byłych żołnierzy-górników przyznawane żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych

Świadczenie jest przyznawane i wypłacane przez organy rentowe na podstawie zaświadczenia organu wojskowego potwierdzającego rodzaj i okres wykonywania przymusowego zatrudnienia w ramach zastępczej służby wojskowej i przysługuje za każdy pełny miesiąc tego zatrudnienia, maksymalnie za 20 miesięcy.

Świadczenie pieniężne dla osób deportowanych przysługuje osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i ZSRR.
Świadczenie przysługuje za każdy miesiąc trwania pracy, najdłużej za 20 miesięcy pracy przymusowej.

Za okres represji niezbędny do przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego prawo uznaje osadzenie w obozach pracy przymusowej w okresie wojny w latach 1939-1945 z przyczyn politycznych, narodowościowych, rasowych i religijnych oraz okres deportacji do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego na terytorium III Rzeszy i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.