Wybory parlamentarne 1991 r.

Sejm Kontraktowy obradował 2 lata, od 4 lipca 1989 do 25 listopada 1991 roku. W związku ze zmianami ustrojowymi, posłowie podjęli decyzję o samorozwiązaniu 30 października 1991 roku.

W kampanii przedwyborczej wzięło udział ponad sto ugrupowań politycznych. Aż 29 dostało się do Sejmu. Powodem takiego rozdrobnienia politycznego były zapisy nowej ordynacji wyborczej, która nie przewidywała progów zaporowych.

Wyniki wyborów do Sejmu

W Sejmie I kadencji zasiedli reprezentanci 29 partii i grup politycznych. Najwięcej głosów uzyskały: Unia Demokratyczna(62 mandaty-12,3%, Sojusz Lewicy Demokratycznej 60 mandatów-11,9%), Wyborcza Akcja Katolicka (49 mandatów-8,9%), Polskie Stronnictwo Ludowe (48 mandatów-8,6%), Konfederacja Polski Niepodległej ( 46 mandatów-8,8%), Porozumienie Obywatelskie Centrum ( 44 mandaty-8,7%), Kongres Liberalno-Demokratyczny( 37 mandatów-7,4%), Porozumienie Ludowe (28 mandatów-5,4%), NSZZ Solidarność (27mandatów-5%). Tych 9 ugrupowań miało razem 409 mandatów czyli 88,9% składu izby poselskiej. Pozostałe 51 mandatów przypadło 20 partiom i grupom politycznym.

Zobacz również: Wybory parlamentarne

Frekwencja wyborcza wyniosła 43,2 %

Rozdrobnienie polityczne znacząco utrudniało prace parlamentu. Po długich negocjacjach na temat utworzenia koalicji, w grudniu 1991 r. został wyłoniony rząd Jana Olszewskiego( Porozumienie Centrum).

Wyniki wyborów do Senatu II kadencji

Natomiast wybory do Senatu przeprowadzone zostały według systemu większościowego- mandaty uzyskiwali kandydaci, którzy otrzymali największą liczbę głosów. W województwach wybierano po 2-3 senatorów. W wyniku wyborów w izbie senatorskiej zasiedli przedstawiciele kilkunastu partii i grup politycznych, m.in. z Unii Demokratycznej (21 mandatów), NSZZ Solidarność (11), Wyborczej Akcji Katolickiej (9) czy Porozumienia Centrum (9).

Zobacz również: Konstytucja RP

Parlament przetrwał niecałe dwa lata. W wyniku uchwalenia wotum nieufności dla rządu Hanny Suchockiej, w maju 1993 roku prezydent rozwiązał Sejm.