Czy w podstawie wymiaru wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy można nie uwzględniać rekompensaty za godziny nadliczbowe

Przy ustalaniu wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego nie mogą Państwo pominąć wynagro­dzenia i dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych oraz dodatków za pracę w nocy, jeżeli należności te przysługują za okres nie dłuższy niż miesiąc.

Nie ma wątpliwości, że praca w godzinach nadliczbowych nie powinna być planowana, a zatem nie można zakładać, że byłaby wykonywana przez pracownika w okresie korzystania z urlopu. Jednak na tej podstawie nie można uznać, że przy ustalaniu należności za urlop należy pomijać wynagrodzenie (wraz z dodatkiem) za nadgodziny. W ten sam sposób można byłoby wyłączyć np. prowizje od sprzedaży. Nie można bowiem z całą pewnością stwierdzić, czy w trakcie urlopu pracownik cokolwiek sprzedałby, a więc czy wypracowałby jakiekolwiek wynagrodzenie.

Rekompensatę za nadgodziny oraz np. dodatki za pracę w nocy wypłacane w okresach miesięcznych należy zatem uwzględnić w podstawie wynagrodzenia urlopowego według zasad właściwych dla zmien­nych składników wynagrodzenia.

Zobacz serwis: Zarobki

Dotyczy to jednak tylko nadgodzin dobowych oraz średniotygodniowych rozliczanych w okresie nie dłuższym niż 1 miesiąc. Jeżeli wystąpiły nadgodziny w związku z przekroczeniem przeciętnie 40 godzin pracy na tydzień w dłuższym okresie rozliczeniowym czasu pracy niż miesięczny (które nie zostały za­kwalifikowane od razu jako nadgodziny dobowe), to rekompensata finansowa pracy nadliczbowej jest uważana za składnik wynagrodzenia przysługujący za okresy dłuższe niż miesięczne. Takie składniki wynagrodzenia nie wchodzą do podstawy obliczeń wynagrodzenia za urlop.

Za czas urlopu wypoczynkowego pracownik powinien otrzymać wynagrodzenie, jakie osiągnąłby, gdyby w tym czasie pracował (art. 172 Kodeksu pracy). Zasada ta odnosi się bezpośrednio do stałych składników wynagrodzenia (pensji miesięcznej, stałych dodatków, np. stażowego, funkcyjnego). Takie

składniki uwzględnia się w wynagrodzeniu urlopowym w wysokości należnej pracownikowi w miesiącu wykorzystywania urlopu.

Zatem w typowej sytuacji stały składnik wynagrodzenia pracownik zachowuje za miesiąc, w którym korzystał z urlopu w pełnej, niezmienionej wysokości. Nie należy w tym przypadku obliczać średnich za­robków z danego okresu, ale trzeba odnieść się do stałego składnika za dany miesiąc (co będzie istotne w związku z ewentualnymi zmianami wynagrodzenia).

Natomiast składniki zmienne przysługujące za okresy nie dłuższe niż miesięczne należy uwzględnić w podstawie urlopowej po ustaleniu ich łącznej wysokości wypłaconej w okresie 3 lub 12 miesięcy (jeżeli wystąpiły znaczne wahania wysokości tych składników) poprzedzających urlop (§ 8 ust. 1-2 rozporzą­dzenia urlopowego). Przyjęcie 12-miesięcznego okresu przy ustalaniu podstawy urlopowej, co do zasady, następuje na podstawie zapisów wewnątrzzakładowych.

Zobacz serwis: Urlopy