Przemoc wobec dzieci

Zazwyczaj też jako przemoc domowa nie jest aktem jednorazowym, a ma długą historię.

Wśród przemocy wyróżniamy:

• przemoc fizyczną – ofiara krzywdzona przy użyciu siły fizycznej – np. bicie,
• przemoc psychiczna – czyli upokarzania, szantaż emocjonalny, obrzucanie wyzwiskami,
• przemoc seksualną – to gwałty dokonywane na dzieciach, a także molestowanie ale również eksponowanie pornografii.

Najłatwiej dostrzec skutki przemocy fizycznej (siniaki, złamania, inne obrażenia na ciele), natomiast najtrudniej przejawy przemocy psychicznej.

Przemoc w rodzinie 

Przemoc wobec dziecka  może być „częścią składową” przemocy w rodzinie, której definicja znajduje się w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Zgodnie z tą ustawą przez przemoc prawną w rodzinie rozumiemy jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.

Przemoc fizyczna

Zgodnie z polskim prawem przemoc fizyczna wobec dzieci jest przestępstwem, a czyny polegające na fizycznym krzywdzeniu dziecka są ścigane z urzędu.

Oznacza to, że decyzję o wszczęciu postępowania karnego podejmuje organ powołany do ścigania. Poszkodowany nie ma wpływu na tę decyzję i nie jest ona w żadnym stopniu od niego zależna.

Każda osoba, która dowiedziała się o  popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję.

Zawiadomienie to może mieć zarówno formę pisemną, jak i ustną (wówczas z przyjęcia zawiadomienia spisuje się protokół). Ponadto prawny obowiązek zawiadomienia o popełnieniu takiego przestępstwa ciąży na instytucjach państwowych i samorządowych.

Zobacz formularz zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa znęcania się

Zamknięte drzwi

Jednakże w przypadku małoletnich rozpoczęcie procedury ochrony prawno-karnej jest znacznie utrudnione. Dotyczy to przed wszystkim przypadków fizycznego krzywdzenia dziecka w rodzinie.

Zazwyczaj bowiem wszystko dzieje się w domu przy zamkniętych drzwiach, bez świadków - dziecko jest zalęknione i zawstydzone, często zamyka się w sobie, ukrywając przed zewnętrznym otoczeniem swoją sytuację.