ETPCz w Strasburgu - roszczenia o słuszne zadośćuczynienie

Zgodnie z Wytycznymi dotyczącymi praktyki wydanymi przez Przewodniczącego Trybunału na podstawie Artykułu 32 Regulaminu Trybunału z dnia 28 marca 2007 r., Trybunał zasądzi tylko takie zadośćuczynienie, które uzna za "słuszne" w danych okolicznościach. W konsekwencji Trybunał bierze pod uwagę szczególne okoliczności każdej sprawy.

Trybunał może zdecydować, że w odniesieniu do niektórych zarzutów stwierdzenie naruszenia stanowi samo w sobie wystarczające słuszne zadośćuczynienie, bez potrzeby finansowej rekompensaty. Trybunał może również na zasadzie słuszności przyznać mniej niż wartość szkody rzeczywiście poniesionej lub wysokość kosztów i wydatków rzeczywiście poniesionych albo w ogóle nie przyznać żadnego zadośćuczynienia, na przykład wtedy, gdy wysokość szkody lub poziom kosztów wynikają z winy skarżącego.

Ustalając wysokość zadośćuczynienia, Trybunał nie jest związany wnioskami skarżącego jako strony pokrzywdzonej naruszeniem oraz Polski jako strony odpowiedzialnej za interes publiczny. Trybunał zwykle bierze pod uwagę lokalne uwarunkowania ekonomiczne, ale nie jest związany standardami stosowanymi w Polsce.

Warunkiem przyznania słusznego zadośćuczynienia jest zastosowanie się do formalnych i materialnych wymogów wynikających z Konwencji i Regulaminu Trybunału.

Polecamy: Pakiet żółtych książek - Podatki 2018

Wymogi formalne roszczeń o słuszne zadośćuczynienie:

Terminy oraz inne wymogi formalne dotyczące zgłaszania roszczeń o słuszne zadośćuczynienie są zawarte w Regule 60 Regulaminu Trybunału, której odpowiednia część stanowi:

„1. Skarżący, który chciałby mieć zasądzone słuszne zadośćuczynienie na podstawie Artykułu 41 Konwencji w przypadku, gdy Trybunał stwierdzi naruszenie jego praw wynikających z Konwencji, powinien w tym celu wystąpić z wyraźnym roszczeniem.

2. Skarżący powinien szczegółowo określić, rozpisując na pozycje, wszystkie roszczenia i przedłożyć wszelkie stosowne dokumenty potwierdzające je, w terminie wyznaczonym na składanie przez skarżącego uwag co do przedmiotu sprawy, o ile Przewodniczący Izby nie zarządzi inaczej.

3. W razie niedopełnienia przez skarżącego wymogów określonych w poprzedzających ustępach, Izba może odrzucić roszczenia w całości lub w części…”.

W związku z powyższym, konkretne roszczenia powinny być potwierdzone stosowną dokumentacją dowodową, bez której nie może przyznać żadnego zadośćuczynienia. Trybunał odrzuci również roszczenia przedstawione w formularzu skargi, ale nie zgłoszone ponownie na właściwym etapie postępowania oraz roszczenia zgłoszone po terminie.