Kontrolerzy biletów w komunikacji miejskiej mogą nagrywać pasażerów, ale muszą ich o tym uprzedzić. Jest stanowisko Prezesa UODO

• Czy korzystanie z kamer nasobnych przez kontrolerów biletów, jest zgodne z prawem?
• Korzystanie z kamer nasobnych ważnym elementem ochrony bezpieczeństwa kontrolerów
• Korzystanie z kamer nasobnych przez kontrolerów biletów a obowiązek informacyjny względem pasażerów

Czy korzystanie z kamer nasobnych przez kontrolerów biletów, jest zgodne z prawem?

Jak wynika ze stanowiska Prezesa UODO w sprawie zasadności udziału Polski w  postępowaniu w sprawie C-422/24 Storstockholms Lokaltrafik (ochrona danych osobowych – prawo do informacji i dostępu do danych osobowych pozyskiwanych przy użyciu kamery nasobnej), tj. w sprawie, która toczy się aktualnie przed Trybunałem Sprawiedliwości UE w związku z pytaniem prejudycjalnym skierowanym do niego przez szwedzki sąd apelacyjny dotyczącym tego, w jaki sposób realizować obowiązek informacyjny, który musi być spełniony w stosunku do osoby, której dane dotyczą (tj. czy znajduje tu zastosowanie art. 13 czy art. 14 RODO¹)² – w polskim prawie krajowym nie ma przepisów, które wprost regulowałyby używanie kamer nasobnych przez kontrolerów biletów. Takie użycie nie jest jednak również zakazane.

Kamera nasobna to niewielki rejestrator obrazu i dźwięku, który można umieścić np. na odzieży. W odniesieniu do niektórych służb państwowych, z przepisów prawa wprost wynika, że, w ramach prowadzonych interwencji, mogą one korzystać z kamer nasobnych, tj. np. z:

• art. 15c ustawy z dnia 6.04.1990 r. o Policji – w odniesieniu do funkcjonariuszy Policji czy z

• art. 11 ust. 2f ustawy z dnia 12.10.1990 r. o Straży Granicznej – w odniesieniu do funkcjonariuszy Straży Granicznej. 

W ocenie Prezesa UODO – nie oznacza to jednak, że z kamer nasobnych nie mogą korzystać kontrolerzy biletów w publicznym transporcie drogowym. W sprawie, w której szwedzki sąd apelacyjny skierował pytanie prejudycjalne do TSUE opisana została sytuacja kontrolerów biletów wyposażonych w kamery nasobne i używających tych kamer podczas kontroli osób nieposiadających ważnego biletu, co wiązało się z uiszczeniem przez nich opłaty dodatkowej. Kamery te, były wykorzystywane w celu zapobiegania groźbom i aktom przemocy wobec kontrolerów oraz dokumentowania takich sytuacji, a także w celu weryfikowania tożsamości pasażerów zobowiązanych do uiszczenia opłaty dodatkowej. Używane przez kontrolerów biletów kamery rejestrowały obraz i dźwięk. Nagrania początkowo były automatycznie kasowane po dwóch minutach, a następnie po minucie. Kontrolerzy, byli jednak zobowiązani do zatrzymania procesu usuwania nagrania, jeśli nakładali na pasażera karę, albo jeśli słyszeli od niego groźby. W takim wypadku, system zachowywał również informacje zapisane z wykorzystaniem funkcji tzw. wcześniejszego nagrywania, tj. materiał zarejestrowany w minusie poprzedzającej naciśnięcie przez kontrolera przycisku zatrzymania usuwania nagrania. 

Korzystanie z kamer nasobnych ważnym elementem ochrony bezpieczeństwa kontrolerów

Legalność rejestrowania pasażerów na gapę z użyciem kamer, przez kontrolerów biletów, to dla nich (tj. tych ostatnich, rzecz jasna) bardzo dobra informacja, która może znacząco wpłynąć na poprawę ich bezpieczeństwa. Znane są bowiem liczne przypadki pobicia, a nawet brutalnych napaści pasażerów na kontrolerów biletów w komunikacji miejskiej. Wynika to głównie z tego, że kontrolerzy biletów nie korzystają z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych, jaką w 2023 r. zostali objęci m.in. kierowcy autobusów i motorniczy (na podstawie art. 49a ustawy z dnia 16.12.2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym). Dzięki wprowadzeniu ww. przepisu – osoby wykonujące przewóz osób w publicznym transporcie zbiorowym, zyskały ochronę:

1. nietykalności cielesnej – zgodnie z art. 222 par. 1 kodeksu karnego bowiem – osoba, która narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego, podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych – podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3,

2. przed napaścią – zgodnie z art. 223 kodeksu karnego bowiem – osoba, która działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą lub używając broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu albo środka obezwładniającego, dopuszcza się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego – podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10, a jeżeli w wyniku napaści nastąpił skutek w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza publicznego – karze pozbawienia wolności od lat 2 do 15 jak również

3. przed znieważeniem – zgodnie z art. 226 kodeksu karnego bowiem – osoba, która znieważa funkcjonariusza publicznego, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych – podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. 

Brak możliwości korzystania z analogicznej ochrony przez kontrolerów biletów w publicznym transporcie drogowym, potwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 25 września 2013 r., sygn. akt I KZP 9/13, które – choć zostało wydane wcześniej, niż osoby wykonujące przewóz osób w publicznym transporcie zbiorowym zostały objęte ochroną przewidzianą dla funkcjonariusza publicznego w kodeksie karnym – potwierdza, że osoba uprawniona do dokonywania kontroli dokumentów przewozu osób i bagażu w pojazdach publicznego transportu zbiorowego, w tym osoba będąca pracownikiem samorządu terytorialnego – nie jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 par. 13 pkt 4 kodeksu karnego.

W związku z powyższym – na chwilę obecną – rejestrowanie obrazu i dźwięku podczas kontroli biletów dokonywanych przez kontrolerów w publicznym transporcie drogowym – może okazać się jedynym skutecznym i dopuszczalnym, zgodnie z prawem, narzędziem ochrony kontrolerów przed naruszaniem ich nietykalności cielesnej przez poddawanych kontroli pasażerów. W celu zwiększenia bezpieczeństwa kontrolerów biletów, ogłoszenie przetargu na zakup dla nich osobistych kamer, na II kwartał 2024 r., zapowiadał m.in. ZTM w Krakowie. 

Korzystanie z kamer nasobnych przez kontrolerów biletów a obowiązek informacyjny względem pasażerów

Przedmiotem pytania prejudycjalnego skierowanego do TSUE w sprawie C-422/24 Storstockholms Lokaltrafik, była wątpliwość czy w przypadku, gdy dane osobowe są pozyskiwane przy użyciu kamery nasobnej – w zakresie obowiązku informacyjnego, który musi być spełniony w stosunku do osoby, której dane dotyczą – zastosowanie znajduje art. 13 czy też art. 14 RODO?

Art. 13 RODO odnosi się do sytuacji, w której dane osobowe osoby, której dane te dotyczą, zbierane są od tej osoby, a art. 14 – do sytuacji, w której dane osobowe osoby, której dane te dotyczą, nie pozyskano od tej osoby. Istotną cechą, która odróżnia od siebie powyższe regulacje, jest moment, w którym administrator danych powinien poinformować osobę, której dane dotyczą, o stosowanym monitoringu. W przypadku art. 14 (tj. pozyskiwania danych osobowych w sposób inny niż od osoby, której dane dotyczą) – informacja ta, może zostać przekazana osobom, których dane dotyczą, w terminie późniejszym (zgodnie z art. 14 ust. 3 RODO). W przypadku art. 13 natomiast (tj. pozyskiwania danych osobowych od osoby, której dane dotyczą) – wyłącznie podczas pozyskiwania ww. danych. 

W ocenie Prezesa UODO – „uznanie, że w przypadku korzystania z kamery nasobnej pozyskuje się dane osobowe osoby, której dane dotyczą z innego źródła niż ona sama, nie jest w żaden sposób uzasadnione. Co więcej, prowadziłoby do wniosku, że podczas pozyskiwania danych osobowych z monitoringu wizyjnego można zrezygnować z informacji o tym monitoringu na rzecz informowania osób, których dane dotyczą w późniejszym terminie. Takie rozwiązanie wydaje się niedopuszczalne.” W związku z powyższym – jak dalej informuje Prezes UODO – stoi on na stanowisku, że „w przypadku przetwarzania danych osobowych pozyskiwanych przy użyciu monitoringu wizyjnego, w tym kamery nasobnej, zastosowanie będzie miał art. 13 rozporządzenia 2016/679”.

O stosowaniu kamery nasobnej – kontroler biletów, zobligowany jest zatem poinformować kontrolowanego pasażera już momencie kontroli – uprzedzając osobę, wobec której podejmuje czynności, o rejestrowaniu obrazu lub dźwięku. 

Powyższy obowiązek informacyjny – zgodnie z art. 12 RODO – musi być ponadto realizowany w zwięzłej, przejrzystej, zrozumiałej i łatwo dostępnej formie, jasnym i prostym językiem. Zgodnie z przepisami kodeksu pracy i prawa oświatowego – w celu spełnienia obowiązku informacyjnego w pomieszczeniach monitorowanych – możliwe jest stosowanie znaków lub ogłoszeń dźwiękowych. Pełna informacja o monitoringu, obejmująca wszystkie wymogi z art. 13 RODO, powinna natomiast być dostępna w miejscu monitorowanym, np. na tablicach albo w formie dokumentu dostępnego na recepcji czy też u przedstawiciela administratora. Zgodnie z powyższym – możliwa jest zatem realizacja obowiązku informacyjnego poprzez podanie informacji podstawowych i uzupełnienie ich w kolejnych warstwach informacyjnych. Zgodnie ze stanowiskiem Prezesa UODO natomiast – obowiązek informacyjny w przypadku przetwarzania danych za pomocą kamery nasobnej,  może równieżzostać spełniony np. poprzez odpowiednie oznakowanie.

¹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27.04.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, p. 1–88)

² Stanowisko Prezesa UODO nr DOL.0623.10.2024 z dnia 28.08.2024 r. w przedmiocie zasadności udziału Polski w postępowaniu w sprawie C-422/24 Storstockholms Lokaltrafik (https://uodo.gov.pl/pl/138/3384) 

Podstawa prawna:

• Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27.04.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, p. 1–88)

• Ustawa z dnia 6.04.1990 r. o Policji (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 145)

• Ustawa z dnia 12.10.1990 r. o Straży Granicznej (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 915)

• Ustawa z dnia 16.12.2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2778)

• Ustawa z dnia 6.06.1997 r. – Kodeks karny (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 17)