Kiedy ma zastosowanie zasada uzupełniania wynagrodzenia uwzględnianego w podstawie wymiaru zasiłku?

- kiedy pracownik stał się niezdolny do pracy w ciągu pierwszego kalendarzowego miesiąca zatrudnienia i nie osiągnął żadnego wynagrodzenia, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się kwotę przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wypłaconego za ten miesiąc pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy.

Jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie złożone ze stałych i zmiennych składników, podlegających uzupełnianiu, a w miesiącu, który wymaga uzupełnienia, pracownik otrzymał także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy, wówczas całość wynagrodzenia, w tym także składniki stałe, należy przy uzupełnianiu potraktować jako składniki zmienne.

Uzupełnienie wynagrodzenia polega wtedy na zsumowaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy z wynagrodzeniem za pracę (składnik stały i zmienny). Cały wynagrodzenie uzyskane w tym miesiącu dzielimy przez łączną liczbę dni pracy i urlopu wypoczynkowego, a następnie mnożymy przez liczbę dni, które pracownik obowiązany był przepracować w danym miesiącu.

Zobacz również serwis: Wypłata zasiłków

Tak więc przy uzupełnianiu wynagrodzenia zmiennego kierujemy się liczbą dni, jakie przepracował zatrudniony, i liczbą dni, jakie winien przepracować.
Wyjątkiem od tej zasady są pracownicy, którzy otrzymują honoraria. Dla nich, przy ustalaniu wynagrodzenia miesięcznego, jakie osiągnęliby, gdyby przepracowali cały miesiąc, ustala się przyjmując, że liczba dni, które pracownik był zobowiązany przepracować jest równa pełnej liczbie dni kalendarzowych miesiąca (chyba, że to pracodawca wyraźnie określi inną liczbę dni, którą pracownik był zobowiązany przepracować w danym miesiącu – wtedy przyjmujemy tę liczbę dni).

Podstawa prawna
Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2005 r. nr 31, poz. 267 z poźn. zm.)